te-le-vi-sie

Ik kijk sinds een hele lange tijd weer iedere avond naar de te-le-vi-sie, kort gezegd de TV. Dat medium dat naast internet en draadloze I-dinges (spreek uit als ai-dingus) het leven van het gros van de mensheid bepaald. Dit huishouden heeft een Brits aanbod, de BBC en nog wat andere zenders, vrij karig voor wat het aanbod normaliter aanbiedt.

Even in het kort; Ik zie reclames die aanbieden om een of andere app (application, een software pakketje dat compatible is met de meeste devices…. Snapt u het nog?) aan te schaffen waarmee je kerstcadeaus uit kunt ‘laten’ zoeken door de app voor vrienden en familie. Elke keer een ander cadeau zelf uitzoeken is natuurlijk lastig als je er tijd voor hebt, als! En die cadeaus kun je dan kopen op afbetaling, maar die afbetaling kun je 12 maanden uitstellen. Het getoonde voorbeeld is een eau de toilet voor heren en een broodrooster waar de ontvanger heel erg blij mee is getuige de brede lach als die van een breedbekkikker. Als je dus je kerstcadeaus op afbetaling koopt en ze zijn van die grootte van orde als een luchtje of een broodrooster en je betaald het eerste jaar niet af, hoe moet dat dan volgend jaar met kerst? Ik zie reclames van 4!! Verschillende bedrijven die aanbieden dat je je voornamelijk medische claims verzorgd ziet worden door deze geweldige bedrijven. Medische claims?? Reclames, ze gaan voornamelijk over eten, onzin die je echt niet nodig hebt, elkaar kapot concurrerende producten waar gewoon veel te veel aanbod in is, verzekeringen en luxe artikelen.

Rustig 1 programma kijken kan echt niet. Ten eerste is de herrie waarmee shows en praatprogramma’s gepaard gaan een ware kakofonie met achtergrond geluiden en muziek. Ten tweede is er zo ongeveer ieder kwartier een kort reclameblok waarbij het volume omhoog gaat, het gekwek nog erger is als tijdens de programma’s en shows, de kleuren je ogen verzieken en de beelden zo snel gaan dat het wel een soort indoctrinatie lijkt met al die tunes die de beelden extra kracht moeten geven. Ik vraag me af of mensen die iedere dag langer als een uurtje TV kijken niet knettergek worden en bang voor iedere seconde stilte die er valt vanaf het moment van ontwaken tot het licht uitgaat na het uitzetten van datzelfde apparaat. Ten derde; wat zien mensen er op TV toch verschrikkelijk plastic-fantastic uit. Zelfs met een uur getutter krijg ik het niet voor elkaar terwijl ik toch best wel dure 10 jaar oude make-up heb. Alles zo mooi en strak, iedereen mooi geschminkt, jong en meer bijzonder dan dat jij ooit zult zijn.

Ook kijk ik nieuws. Nou ja, nieuws? Een wel heel klein gedeelte van het wereldnieuws, zorgvuldig geselecteerd door een selectief groepje nieuwsmakers waarvan de herkomst waarschijnlijk wel oorspronkelijk is, maar ook weer gemaakt door een nog selectiever clubje uitverkoren journalisten die bepalen wat de koppen en het nieuws haalt. Okay, sommige ‘issues’ zijn informatief genoeg, maar ik zie ze te vaak op 1 avond voorbij komen, wat het effect af doet nemen, zodat ik het morgen allemaal weer vergeten ben, terwijl die reclames nog wel een weekje of twee herhaald blijven worden alsof ze meer waarde hebben als dat nieuws van deze dag.

Malala, het schoolmeisje dat met de schoolboeken onder de arm het durft op te nemen voor haar eigen mens-zijn en dat van haar landgenoten tegen de zwaar bewapende Taliban, is… ach nee, was vandaag uitgebreid in het nieuws. Ze is van dichtbij in haar hoofd geschoten een maand of wat geleden. Als een half plantje, ook niet, als een wat verlepte jonge orchidee zit ze in een stoel nog in het ziekenhuis met een pleister op haar hoofd en een grote witte teddybeer op schoot, terwijl papa haar de duizenden tekeningen, brieven en kaarten laat zien en de wereld bedankt voor de vele steunbetuigingen. Ze wordt misschien voorgedragen om de Nobelprijs voor de vrede in ontvangst te nemen.

Hopla, volgende nieuws-issue; massaal misbruik van kinderen in weeshuizen in Engeland 2 en 3 decennia geleden die destijds vakkundig in de doofpot zijn gedeponeerd.

Ik kan nog wel even doorgaan, maar dit medium maakt mensen knettergek! Wat moet je geloven en wat niet. Wat heeft te kleine lettertjes en welk programma doet echt iets ter verbetering van de wereld? Welk product kun je beter wel kopen of juist ab-so-luut niet? En verzeker je vooral tegen het leven zelf, dat is wel prijzig alles bij elkaar, maar je weet in ieder geval dat een fijne firma jou kan beschermen tegen het leven, tuurlijk!!! Geweld is amusement, liefde blijkt een ware melkkoe en bedrieglijk bovendien, geld maakt echt heel gelukkig en je hebt nooit genoeg spullen terwijl je begin november je echt al moet gaan bezighouden met de kerst van je leven met grote cadeaus en veel, erg veel eten, eten en consumeren, tot je er bij (de schulden) neervalt.

Sorry lieve lezers, maar voor deze televisie-schuwende meid is het medium van god los en van geen enkele waarde meer. Ondanks het kippenvel bericht over Malala, dat ik ook op internet al voorbij zag komen. En u zult misschien denken; is dat internet niet veel erger? Misschien wel, maar op internet bepaal ik zelf wat ik zie, opzoek, waar ik naar kijk en ik ben nog erg selectief ook, daarnaast het is interactief. Als ik tegen die TV aanklets en ageer, komt dat reclameblok toch en ik mis het witte kruisje op een rood vlakje rechts bovenin het scherm. Ik heb de keuze als ik internet open, op TV heb ik enkele zenderkeuzes, maar het karakter en de kakofonie zijn op alle zenders gelijk, wat een herrie! Het scheelt me 103 euro per jaar, dat is een kleine 3 maanden internet en telefoon en met beide kan ik daadwerkelijk met echte mensen communiceren in plaats van opgepoetste Ken & Barbie’s in de meest bling-bling outfits met zwaar gebleekte tanden en strak getrokken of geretoucheerde koppen, die hun riedeltje opzeggen of gebruik maken van de auto-cue.