Holland in de sneeuw

Goed uitgerust staan we op in het warme gemoedelijke huis van H's vader. We nuttigen een hollands ontbijtje en daarna brengt H me naar de veerdienst. Pierre vertrekt net voor ons richting de brandgang achter het huis en H kijkt me wanhopig steels aan om zo snel mogelijk met mij via de voordeur te vertrekken. Het is anders en ijzig koud en de wind giert door de straat en verstuift de restjes fijne poedersneeuw. Een Hollands plaatsje met Nederlandse kentekens en rode dakpan-daken, leuk! In het nederlands koop ik een enkeltje, dat is even wennen, gewoon in mijn eigen taal je ding kunnen doen. Op de luxe boot kijk ik met weemoed naar de zee, de kokkels en wier op de meerpalen, de meeuwen die met de pootjes in het ijskoude water staan... De zeeschepen vol met containers, de deels blauwe lucht en de vergezichten.
Ik haal aan de overkant maar net de trein en kan mijn ogen niet afhouden van de witte polders, de schuine knotwilgen en de typische rode daken die fel afsteken.
In mijn stadje staat pa al te wachten en rijden we door de stad naar huis. Daar overleggen we. Mijn broer zou hier ook zijn, om samen de dag door te brengen, naar mam te luisteren op de kerstmarkt en daarna met elkaar ergens een hapje te eten. Maar hij verkoos zijn dag anders in te richten. Hij wilde uitslapen en met een vriendin naar de kerstmarkt te komen om elkaar daar even te zien. Ik laat hem per sms weten dat ik mijn energie niet delen kan. Liever een andere keer.... Das typisch mijn broertje-lief. Ik haal teleurgesteld mijn schouders op en we gaan met en we gaan met z'n drietjes naar de markt.
Het is net een schilderij van Anton Piek met zijn gracht met ijs, de besneeuwde waag en de stalletjes aan weerzijden van de gracht. Ingepakte mensen, overal live kerstgezang, versieringen in de kale straatboompjes en de sneeuwrestjes langs de stoepen. Ik glip een kapper binnen en pa krijgt 2x koffie terwijl hij op me wacht.
We lunchen saampjes in een overvol eetcafé en zoeken daarna ma op die christmas-carrols staat te zingen in een winkel-passage. Warme wijn en soep wordt ons aangeboden en knusser kan het niet. In de schemering gaan we naar huis, er staat een sikkelmaan op de nachtblauwe hemel, op de voorgrond de verlichte kraampjes met kerstwaren en daartussen de oud-hollandse verlichte kerktoren. Even Nederland aandoen met een verkeerde timing is zo slecht nog niet.
Thuis eten we boerenkool-stamp met het bord op schoot. Onder het genot van whiskey kijken we het Sterrencircus en dat terwijl het buiten begint te sneeuwen. Poes (mijn poes, maar nu het surrogaat-kindje van mijn ouders) is me nog niet vergeten en ik krijg een heuse poezenkus. Mijn broer stuurt nog een bericht of hij nog langs kan komen om 23:30, maar vriendelijk stuur ik een berichtje terug dat dat ons echt te laat is. "je maakt een grapje toch zeker?" .... geen antwoord, helaas mist hij deze gemoedelijke gezinsdag en ik vraag me af waar hij zijn prioriteiten stelt??? Het blijft een beetje zeer doen dat we elkaar maar niet treffen kunnen in alle rust. De afstand is al zo groot en als zij dan eens wat kleiner is....