Zoals gebruikelijk slapen we door de wekker heen en staan na achten boven in de koude kamer. Ik loop door naar de keuken om koffiewater op te zetten en draai de kraan open.... niks, geen drupje! Misschien heeft Marc de hoofdkraan voor de zekerheid dichtgedraait met het nakijken van alle buitenkranen. Die staan al een paar dagen op drup om bevriezing te voorkomen. Maar een 2e vergissing zal hij toch niet maken. Ik schakel de stroom in (om uitval te voorkomen wat nogal wat schade kan veroorzaken als het gaat onweren. Nu is dat risico klein, maar zomers te riskant om het te vergeten. De stekkers overal uit zit in ons systeem en dat laten we maar zo) en doe de computers aan. Marc komt nu ook de kamer in en ziet de lege koffieketel op het aanrecht staan. Het scheelt maar een halve minuut, maar toch is hij pissig dat ik het al zittende even op me in laat werken dat we geen water hebben. Ook nog niet wakker, haast hij zich naar buiten om te kijken waar de leidingen bevroren zouden kunnen zijn en de ketel bij de bronbakken te vullen. Ik verroer geen vin, helemaal beduust steek ik het vuur aan, dat ik anders aan Marc overlaat.
Zodra er koffie is spreken we ons uit. Ik schrik van bevroren leidingen, als ze stuk zijn onder de grond of het huis hebben we een enorm probleem. Waar is het stuk en kunnen we er wel bij. Marc heeft inmiddels een electrisch kacheltje in het stookhokje gezet waar vroeger een werkende geiser hing. Die is al zovele jaren geleden kapot gegaan en Marc heeft vorig jaar de leidingen daar afgedopt. die lopen uit het metalen hokje via buiten naar de slaapkamer, waar ze verder vertakt zijn naar de keuken en de badkamer. De doppen zijn van die leidingen afgeperst door het ijs in de leidingen. Met een beetje geluk dooit het en kan Marc alle buitenleidingen wat 'opgraven' van de rommel, isoleren en met een hard-soldering beter dichtmaken.
Ik moet echt naar de markt voor een paar boodschapjes en reisproviand. H. doet de reiskosten en zo kan ik wat terugdoen.
Het is ontzettend koud en we vermoeden een vorst van rond de -10. Waar water druppelt of stroomt hangen ijspegels. De katten, en met name Cros zoeken langer als normaal naar een bak of plas om hun dorst te lessen. Cros is inventief. Hij vindt zijn weg naar de dichtstbijzijnde overloop-bak van de bron, in dit geval op het bar-terras. Een kleine oude bak met een geultje waarna het in de grote bak eronder stroomt. Hij springt op de rand van de bak in het nisje en voelt eerst met zijn linkerpoot of het geen ijs is. Die ervaring heeft hij al en ijs lest de dorst niet. Vernuftig beestje is het toch! Het is ons opgevallen dat Cros niet taant naar weersomstandigheden, regen, sneeuw of hitte; Cros is buiten en miauwt je enthousiast toe als je je gezicht laat zien. Cros blijkt ook wel eens bij Castel te slapen. Wij kunnen hem dan nergens vinden en na 10 minuten roepen staat hij plots voor je. Slim, want Castel is warm en er liggen dekens en hondenvoer, ook erg lekker.
Onderweg zijn de wanden 'bezet' met fonkelende ijspegels, manshoog en -breed! Een prachtig gezicht hoe ze het gesteente bedekken. Op de terugweg zet ik de auto stil op de weg en maak er foto's van. Vorig jaar durfde ik niet zomaar op de weg te stoppen, want stel dat er een auto aankomt... Nu lach ik daar om, je zwaait en de ander rijdt met eenzelfde lach om je auto heen.
Ik begreep uit mails van vanochtend dat Nederland ontregeld is als er 30 cm sneeuw ligt. Dat zal in de grotere plaatsen hier wel een beetje hetzelfde zijn. Op de markt is er weinig van te merken. Alle kooplui staan er gewoon, dan wel heel dik ingepakt en de handschoenen gaan af en aan uit en aan voor de kassa, de kleine zakjes en het afrekenen zelf. Ijspool-mutsen met oorflappen, de dikste winterjassen ooit gezien, maar groente en fruit zijn te koop als altijd. Wel moet de groenteman alles steeds uit de vrachtwagen halen, het is nog steeds -6 en de waar bevriest te makkelijk.
Ik kan geen geld uitgeven, mijn vingers doen het niet. Dus... tijd voor een grand café en ik zit nog niet koud aan een tafeltje in het gezellige doch typisch franse café of ik wenk le patron voor een likeurtje ernaast. Hij lacht, dat doet hij wel vaker, maar nu wat breder als normaal. Bij binnenkomst schud ik zijn hand en hij pakt ze beiden om ze te warmen. Maar grof geschut moet er om 10;30 aan te pas komen; drank!
De fransen drinken rond deze tijd witte wijn met siroop of bessenlikeur. Le patron legt me uit dat deze 'traditie' uit de Bourgogne is overgewaait, de fransen hebben dit gebruik en masse omarmt. Ik geniet van de ongedwongen sfeer, de knipogende patron en mijn koffie-moment. De zon zet het plein in een koele winter-gloed. De 3 cm sneeuw van eer-eergisteren is bijna weg, maar in de hoekjes aangevroren.
Voor ik wegga maak ik nog een praatje aan de bar terwijl de patron bijna-oneervolle voorstellen doet en me fluisterend nog een likeurtje inschenkt. We lachen allemaal, hij zet de flessen wijn en siroop op het drukbezette tafeltje in de hoek en ik reken af. Met warme voeten, vingers en neus verlaat ik het barretje en ga de groenten halen en ik probeer te voelen of ik tipsy ben. (niet ontbijten en dan aan de drank..... lachen doe ik wel, tegen mezelf en in mezelf.
Ik ben benieuwd of Marc het water heeft kunnen 'maken' en heb veel te doen voor de rest van de dag. Die paar voorbereidingen voor 4 dagen weg....
Ik denk dat ik heimwee krijg zodra ik de tolweg zie morgenochtend... Maar even Nederland zal me vast een hoop goed doen, bevestiging geven, even loskomen van hier voor ik mijn roots verloochen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten