Mijn middelvinger blijft heel dik, het eerste kootje vanaf mijn hand, ik kan hem niet helemaal buigen, maar nog steeds staat me niets bij van beklemming, een doorn of een verkeerde beweging, een mysterie!!! Ik kan er wel alles mee doen, nog gekker. Een middelvingersignaal??
Gisteren weer veel binnen gerommeld, maar de schuur ligt nog zo vol mooie takken, dat ook een krans inmiddels de deur versiert. Onze franse vrienden uit de lichtstad halen verhaal waarom de kerstman wel bij ons is geweest maar niet bij hen in hun vakantie-woning aan de overkant van het meer. (Ik heb Le Père Noël gevraagd na hun huwelijk 2e week van januari te komen!!!) Maar moest hen nu met een smoesje antwoorden, leugentjes om bestwil? Gelukkig is de beste man in zijn knalrode pak zelf een leugen, dat scheelt me dat schuldgevoel!
s'Middags laat Marc meerdere goede eiken vallen. De maanstand is goed en hij heeft er zin in. Terwijl ik in de schuur met takjes en bessen in de weer ben, gadegeslagen door een tweetal bruine ogen, hoor ik het gekraak en de zware ploffen op de helling. Het moeten reuzen zijn. Als ik ga kijken is er niets te zien, op sloffen kom ik de helling niet op en ze liggen te hoog.
Maar Marc verteld stralend hoe mooi het wel niet is, ze te zien vallen. De reuzen duwen zich met alle gewicht door andere boomkronen heen, ze vallen vaak nog een meter vrij van de stam, omdat ze op een helling staan.
Wij begrijpen verder niet waar Cros ze vandaan haalt. Met vijf katten verwacht je toch dat alle muizen grondig zijn uitgeroeit, maar nee, 2 avonden achter elkaar haalt Cros ze door het stroeve luik mee naar binnen. Geen restjes, dus ze gaan erin als koek.
Verder werken we ons een bult op SL. Evenementen organiseren is leuk, maar het brengt mij weer een berg onzekerheid. Angst voor een grote flop. De pers komt, de jury is geregeld, zelfs een DJ voor de muzikale opluistering. Maar..... ik heb nog geen inschrijvingsformulier retour ontvangen van een deelnemer aan de Kleding-ontwerp-Wedstrijd.... Ik zie me er al staan met al mijn goede gedrag en geregel...
Maar geduld is een schone zaak, alle mensen hebben nog een week ter voorbereiding.
Vandaag is het marktdag.
De laatse dag dat ik wat leuks voor Marc kan zoeken. Ik weet het niet. Misschien die prachtige hoed met zijn zachte rand, of iets uit de Broccanterie... of gewoon dat eenvoudige maal met 4 vrienden?? Zijn verjaardagen probeer ik ieder jaar weer te overtroeven met iets nog leukers... Ik denk niet dat dat dit jaar gaat lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten