Sneeuw 2

Vandaag staat mijn dag in het teken van voorbereiden. Voor die twee daagjes NL en 2 dagen reizen is dat niet zoveel... Maar een paar heel belangrijke dingen wil ik niet vergeten. Het openbaar vervoer is geen auto en ik wil erg graag weten hoe de verbindingen zijn. Redelijk, maar ik juich niet. Anderhalf uur treinen, een klein half uur varen en dit na een lange dag in een auto met waarschijnlijk oponthoud door de sneeuw die nu ook hier met mooie dikke vlokken zachtjes op de terrassen en begroeiing valt.
Ik hoor het de makelaar, de vorige eigenaar en andere omstanders nog zeggen; "nee het vriest er zelden", "de sneeuw blijft daar niet liggen, het is er te warm en te laag" of "de winters zijn redelijk zacht hoor, geen uitschieters". Het is -10 snachts, overdag blijft het een graad of 4 a 5 vriezen en de bewoners pakken zich in als eskimo's... Ondanks de spanning of de leidingen het wel houden (geen anti-vries, want dat is verschrikkelijk duur voor zo'n grote installatie), we wel genoeg droog hout hebben voor een hele winter en of de plantjes die we verhuisd hebben nu niet stukvriezen, genieten we van alle verschijnselen, zoals de ijspegels manshoog, de schitterende vergezichten op de plateau's, de lichtval en de sprookjesachtige sfeer in en om het huis.
De katten zien er dikker uit, hun vachten zijn geladen met knettertjes en ze doen knorrig tegen elkaar voor de beste plekjes bij de verwarming. Voor de schouw gaan ze niet meer liggen, de kooltjes die eruit springen zijn vervelend.
Aai heeft het het beste voor elkaar. Zij 'waakt' over haar territorium; onze slaapkamer. Zoals jullie weten breekt ze in 's avonds. Hoe ze het voor elkaar krijgt weten we nog steeds niet, maar ze krijgt de klink van de deur en gaat op mijn bedkant dicht bij de verwarming op het donzen dekbed liggen pitten.
Als we gaan douchen rent ze je tegemoet en blijft net zo lang praten tot ze een kam-beurt krijgt. De rest van de dag ligt ze op de stenen overloop te wachten tot ze weer naar boven gedragen wordt. (Jawel, lopen hoeft ze niet en doet ze niet vrijwillig)
Als ik terug kom uit de douche, loop ik door de sneeuw en maak de eerste voetsporen op de trapjes. Door de facet-raampjes kijk ik naar binnen, waar het met kaarsen en de guirlande-lichtjes heel warm aandoet. Ik ken zulke huisjes alleen uit films en sprookjes...
Komende dagen dus even geen nieuwe foto's, want de camera laat ik thuis. De witte pracht zal ik wel missen, maar in 1 jaar 2 keer sneeuw stelt me gerust dat we het vaker mee gaan maken.
De foto is een voorproefje dat wij al gezien hebben begin dit jaar en ik misschien een keertje moet missen... Sommige beelden zijn in mijn hoofd gegrift, gelukkig.