klusjes

Het weer knapt wel ietsjes op, droog is het niet te noemen, maar de regen is gestopt. Na veel PC-werk is het smiddags tijd lekker buiten te rommelen. Maar echt 'lekker' wordt het niet. Ik blijf uitglijden op de natte helling door het losse puinsteen dat er ligt. Ik kan het niet zien, want de laag met blad is erg dik en dus verstap ik me ook vaak op stukjes hout die er mooi rond en glad liggen te zijn. Ik wil graag de doorgezaagde boom van zijn stam aftrekken met een lange lijn, die ik eerst zo hoog mogelijk in die boom moet zien te krijgen. De boom is blijven hangen in de stugge veerkrachtige takken van een majestueuze eik. Met engelengeduld krijg ik een dun werplijntje over een vork, om zo de treklijn bovenin vast te kunnen maken. Een uurtje later ben ik zover en met veel kracht krijg ik beweging in de boom, die zich alleen maar vaster zet in een vork van de eik.
Ik druip weer af voor de 2e keer deze week.


Marc heeft zich vanochtend warm gegraven, de grond achter de schuur. Op de foto zie je goed dat de grond die naar beneden is gespoeld over de rotswand, deze verbonden heeft met de schuurmuur. Het vocht kan zo niet weg en dat vormt een watergeul in de schuur, waar je dus niets weg kan leggen of op kan bergen zonder dat het roestig wordt. Het is goed te zien dat het mos het dak bedekt, waar zeil ligt zijn geen lauzes meer of hout. Op de andere foto is de andere kant van het schuurdak te zien. Daar is MarK begonnen met graven. Via het oude glijbaantje stort Marc de grond achter de muur, wat we ooit daar weer achtervandaan moeten halen, anders stort die muur weer in door de druk. Die muur moet zover mogelijk vrij van grond, om de schuur watervrij te houden. Het houtwerk in de hoeken binnen is namelijk verrot. Dit houdt de dakconstructie overeind.

Met veel improvisatievermogen stut hij de draagbalk in de hoek en haalt het verrotte hout weg. Een nieuwe staander en een tussenstuk dat in de muur gelegd wordt moeten het geheel weer wat jaren goed ondersteunen.

Ik heb nog een moeilijk karweitje; Aai heeft opgesloten gezeten in de slaapkamer, ze kan zelf de deur openmaken, maar als deze dichtzit, kan ze er niet uit. In hoge nood gebruikte ze het bed als toilet, waar Marc gisteravond pas achterkwam toen hij dacht in een warm bedje te duiken. Helaas was het nat en koud. Het matras is toch lastig in de wasmachine te proppen, en met een emmertje met sop heb ik wat staan boenen en vegen. Het gevaarte staat nu tegen een radiator aan, op hoop van zegen. De wierrook verjaagd de luchtjes wel.