De Speeltuin

Het minimale verblijf voor vrijwilligers is 2 weken. Uit ervaring weten we dat de eerste week opgesnoept wordt door acclimatiseren. De nachten zijn hier stil met geen hand voor ogen die zichtbaar is. Onze stek is té anders om niet van onder een bepaalde indruk te zijn, even te blijven.

Ook heeft onze ervaring met gasten ons geleerd dat we duidelijk aan moeten sturen. De eerste dagen gaan op aan bewustwording. Niet op een zweverige manier, meer praktisch om duidelijk te maken dat we niet naar het dorp rijden voor 1 fles melk. Dat is dan een heel duur flesje geworden! Dat lichten uit kunnen als je de ruimte verlaat. Dat de kruiwagen doorgeroest met gaatjes het nog prima doet en er geen andere hoeft te komen. Dat ik pas een was draai als de trommel echt vol zit en dat het huishouden iets meer inhoudt, omdat we in een bos wonen. Dat alleen vroeg opstaan om aan de slag te gaan met een super maaltijd tussen de middag en een siësta, de dag goed besteed laat zijn.

Jack is ex-marinier. Ja, een echte, als in de Amerikaanse film! Lief ventje van nog geen 30 die iedere dag lekker aan de slag wil. Voor hem is het hier een speeltuin, voor grote mensen. Hij heeft gelijk, want alles kan en bijna alles mag. Alexandra is een sterke meid die alles doet en kan, als ze het maar samen met haar man kan doen. Samen zorgen ze voor een aanvulling in het creatief leven. Al die ideeën, initiatieven en verse kijk op ons leven is voor ons erg waardevol.

De speeltuin-vrijheid vereist een kader. Het kostte ons een jaar of drie om die vrijheid een degelijke richting te geven, de verantwoordelijkheden ingeweven in het dagelijks leven. Inspanning vs ontspanning. Dat laatste blijkt een extreem lastige om onder de knie te houden.

We 'plannen' een BBQ, maar je zult zien dat ik het sprokkelhout voor de kooltjes af moet dekken met een open geknipte vuilniszak, het regent dat het giet. Dus de BBQ vindt binnen plaats, in de schouw. We zien het stel denken 'why not?". En zo is het maar net, in de grote speeltuin van M&M! Een tent bouwen in de woonkeuken om met marshmellows en een drankje (of meer) een film te kijken met kussens onder ons en een vuurtje achter ons? Leuk! (Dat de tent na drie dagen in de weg gaat staan, omdat de eettafel onbereikbaar is, ach, daar komen ze zelf wel achter.) Buiten slapen om naar de sterren te kijken, ga je gang. Wil je een boomhut bouwen Jack? Leuk, moet je doen. Maar zoek dan wel een boom uit ver van huis, we willen geen buren! Is de buitendouche niet echt behaaglijk opgewarmd? We horen ze niet, ze staan liever buiten, gadegeslagen door wat kippen, katten en een hond. 's Nachts in de hottub? 'Jaaa, leuk!!'

Ik knot een flinke oude es met takken van 57 jaar oud. Op een rothelling, vol gegroeid met bramen en brem. Die takken bomen kunnen gelukkig gewoon vallen. Het is een mooie oefening voor het essenpark dat ik moet kort zetten. (Een klus waar ik op voorhand zenuwachtig van word, beetje veel, beetje te groot...) Ze zien hoe wij dat doen, dat hout op het pad trekken met de rode, klein zagen, kloven, de auto in, takken de stal in, winterkost voor Sarko. Met elkaar is het nog sneller gepiept. Een 'fishing-lodge' bouwen. Het hele plan is in no time klaar, evenals de helling voor de trailer van het bootje. Het visnet moet onder en boven geknoopt worden, geen klus te lastig voor deze harde werkers. Samen vinden ze alles leuk.

Het gaat gepaard met veel feest, cheese-cake, wijn en whiskey.

Ai!

Ook dat moeten we aansturen. Ik ben geen moeder en kom er gelijk achter waarom niet. De verantwoordelijkheden overdragen is moeilijk. Dit jonge stel heeft nooit een eigen huishouden gehad. Al levend vanuit de koffers op de motor, logerend bij familie en vrienden. Lekker makkelijk natuurlijk.

Het zijn absoluut geen uitvreters, niks is hen te veel gevraagd, te zwaar of te moeilijk. Maar toch....

Ondanks de hele kleine nog scheve hindernisjes die M&M hierin willen nemen, willen we eigenlijk dat ze blijven. Al is het maar een paar maanden. Deze hulp is goud waard, dat voelen we zo, ervaren we hetzelfde. Het gebrek aan privacy nemen we op de koop toe, daar komt vanzelf een evenwicht in. Het kunnen delen van dit paradijs waarin Vrijheid bovenaan de prioriteitenlijst staat, is voor ons een lust. 

Na 11 dagen hebben we allemaal behoefte aan wat orde en regelmaat. Alle vier halen we de klad eruit. 

Leven met elkaar kan zo simpel zijn. 

Maar we blijven spelen, je leeft maar één keer!

 BBQ in de schouw.

 Kort werkoverleg tijdens het plaatsen van schapengaas. De scones met thee gingen er ook goed in en versnelde het werk. 

 Het 'chateau' uitgraven en verkruien wordt als een leuke klus ervaren. (Klusje dat nog vele maanden nodig heeft.)

Es, stookt lekker. De Rode blijft in dienst.