zaterdag 10 augustus 2013

Dier(en)rijk

Wat chaotische dagen na de komst van Daryl en Suzi afgelopen maandag. Hij Brits, zij Turks/Duits, wonend in een Pipo de clown wagen in het centrum van Berlijn. Na een jongleer-conventie in Toulouse, al werkend op de straten van grote steden, meeliftend met vrienden, om bij ons een werkvakantie te genieten. Tenminste, dat was de planning. Tot eind augustus, dachten we allemaal. 
Onze vrijwilligers krijgen altijd een volle dag om te acclimatiseren. Zo geven wij onszelf de tijd om de katjes uit de bomen te kijken en in te schatten wat voor soort projecten we ze kunnen geven. Maar woensdag komt het hoge moeilijke woord eruit; Ze vertrekken zo spoedig mogelijk om liftend met loodzware rugzakken een 600 km naar het noord-oosten van Frankrijk te reizen. Het aanbod om in omgeving Besancon een kindercircus-project te leiden konden ze echt niet afslaan. Voor een zakcentje, net zo arm als wij.
Maar laat dat nu juist een band scheppen, openheid geven en met z'n vieren hebben we in een 48 uur een bijzondere band opgebouwd.
Leven is werken, zo'n 24 uur per etmaal, zo'n 365 dagen per jaar. Werken is leven en soms kun je er wat geld mee verdienen, maar leven doen we toch wel, 24/ & 365. 
Als vrienden of vrijwilligers hier een tijdje blijven en niets voor ons kunnen doen, vragen we een klein bedrag per week per persoon. Gewoon om de onkosten te dekken. Een extra mond is niet zomaar gevoed. 
Daar zat hem voor Daryl en Suzi de kneep. Een groot schuldgevoel maakt zich van hen meester na het moeten intrekken van de belofte ons een kleine maand te komen helpen. Ze herkennen onze situatie, maar ook de rijkdom die we konden delen met elkaar. Woensdag is het een regeldag voor de twee. Krijgen ze de kortdurende job rond of kunnen ze toch hier blijven? Ze proberen hier en daar ons te helpen, doen een wasje, draaien en zoeken, maar er komt niet echt iets van de grond wat ons onzeker maakt.
Omdat ze nog niet in kunnen schatten wanneer ze weg moeten als ze zondag op hun nieuwe flexplek moeten zijn, maken we wel een planning voor de twee werkdagen resterend deze week.
Daryl werkt een bouwtekening uit voor een varkenshokje naast de stal, zodat Sarko eindelijk zijn thuis kan vinden. Eerst moet de waterleiding ingegraven worden tegen bevriezing, de deur van de 1e verdieping van de stal moet scharnieren in de muur krijgen om hem in de gerenoveerde deurpost te kunnen hangen. Is er een plan B? Want 'What if it is raining cats and dogs the only and last day we have?'
Uiteraard, donderdag, de enige volle dag die we hebben met elkaar, regent het stuitend hard. Ik moet naar de markt en mijn werk, Daryl & Suzi voelen zich allerminst prettig bij het feit dat ze weg 'moeten' en ze zien de nota van M&M hun budget om het einde van de maand en hun thuis te halen, al boven de lege portemonnee hangen.
Suzi neemt m'n huishouden over, een schat van een meid. Een baken van rust voor de zoekende en speelse Daryl die vreemd genoeg geen weegschaal is. 'Yes or No, that's the question.' zal zijn motto zijn. Marc metselt de scharnieren in de deurpost van de stal in een klein donker hoekje terwijl Sarko geïnteresseerd toekijkt. Daryl laat zich zeiknat regenen terwijl hij probeert te redden wat er te redden valt wat werken betreft, om te voorkomen dat hun budget eraan gaat natuurlijk. 
Omdat de sleuf waar de waterleiding in moet dwars over het afgezette stukje van de varkens moet, gaat het schrikdraad even weg. Dat geeft de varkens de gelegenheid heel de dag wat te wroeten en Sarko kan zijn geluk niet op. Sacherijnig natuurlijk, want hij is nat. 
Ik neem Suzi mee naar de markt en informeer bij het office du tourisme of er goedkope bussen zijn over lange trajecten richting Besancon. Triest maar waar, het is gewoon veel te duur. Een busrit naar een stad een 3 kwartier van hier is al 7 euro enkele reis. Laat staan een rit van 600km! Liften houdt in dat ze vrijdag al weg moeten. Met lichte paniek brengt ze hun financiële plaatje ter sprake.

Voor deze gelegenheid eet ik thuis, kook ik mijn favoriete gerecht om gelijk na het eten weer naar boven te rijden voor varkensrestjes en het soppen bij de Ravelacjes. (Dit keer een rouwstemming in verband met mevrouw's laatste broer die de avond ervoor is overleden.) Weer thuis tref ik een sippe Suzi aan in een donker huis waar een haardvuur brand om Daryl's kleding en schoenen droog te krijgen. Hij heeft maar 1 set nette kleding om in te liften en vrijdagochtend vroeg willen ze vertrekken. Om van deze laatste dag toch nog iets leuks te maken, gaan de meiden naar beneden met Earl Grey, chocolade en Tuctucjes om de doorregende mannen mentaal te steunen. 
Te leuk voor het maken van foto's. Het is net gestopt met regenen. Sarko, Lardon & Jambon, Merlin de nep-siamees, kipjes en 4 mensen verzamelen zich rond de Rode. Voor a cup of tea. Het is een uitzonderlijke bedoening; al die beesten bij elkaar, wij mensen inclusief. Het breekt de spanning van het weer afscheid moeten nemen. 
's Avonds kletsen we honderduit, worden er recepten uitgewisseld en haal ik alle kleding van zolder, uit kasten en de schuur dat klaar stond om naar Emmaus te brengen. Misschien zit er wat voor het tweetal bij. Het gesprek over geld gaat al snel over veel belangrijkere dingen. Marc brengt hen naar een liftpunt in de stad en dropt gelijk de kleding bij Emmaus. We gaan ze terug zien en zijn van harte welkom in hun 6x2 meter huisje op wielen als we Berlijn aandoen.

Heel apart, 4 dagen, vrienden en lot- en zielsgenoten ontmoet, een schat aan ideeën en inspiratie opgedaan, wetende dat we niet de enige zijn met hetzelfde gedachtegoed, in balans en harmonie. Mensen zijn net dieren en arm = rijk.

Daryl in de stromende regen, gadegeslagen door de varkens en Zwarte Kip. 

Marc bekijkt zijn metselwerk. 

Net voor de regen zijn de droge bossen varenstro binnen gelegd. 

Het fundament voor het varkenshok is geëgaliseerd en een begin voor een muurtje is klaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten