Conques is een dorpje dat in de middeleeuwen is ontstaan door de abdij en de grote kathedraal en is ook een gedeelte van de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Het is niet meer als een dorpje en is te bereiken via de toeristische route (aangegeven met mooie borden) en anders zoek je het met een stafkaart zelf maar uit. Om niet teveel de begaande wegen te bewandelen hebben we voor de kleine bergweggetjes gekozen dat achteraf sneller had gekund mits er borden hadden gestaan naar Conques.
Tegen eind van de middag waren we er uiteindelijk toch en zelfs zo vroeg in het seizoen was het al een komen en gaan van franse dagjes-mensen.
Men doet zijn best het er zo middeleeuws mogelijk uit te laten zien. Erg leuke straatjes om door te dolen, wel een zware klim terug naar de kathedraal! Alles kost er een kapitaal, maar het was het bezoeken de moeite waard. Helaas was het best moeilijk een foto te maken in het straatbeeld zonder auto's erop. Naast de traditionele winkeltjes, galerie's en het bezoeken van de abdij, kathedraal en het museum met gevonden schatten van een middeleeuwse heilige is er weinig meer te beleven. Maar net als Estaing niet uit te vlakken als een bezoekje waard als je toch in de buurt zou zijn. Het valt voor ons in de categorie van de regio verkennen en weten waar je woont. Met enkel verhuizen en het opknappen van je huis ben je er nog niet. Het leeft ook prettiger als je de geschiedenis van het land en het volk kent. De basisprincipes van het leven in Frankrijk zijn erg uniform.
Met toch al lichte trek stappen we in de auto om naar huis te rijden. Het is inmiddels zaterdagavond en ik begin de geeuwhonger te krijgen.
We kunnen ons er niet toe zetten een restaurant binnen te stappen.... onuitgesproken denken we beide aan bezuinigen op zulke kleine dingen. En ja, je hebt hier overal wel een dagmenu van 11 euro a 3 gangen. Maar het restaurant 'á la maison' is ook wat waard en ze hebben er knakworsten. (achteraf heeft een overdosis knakworstjes het effect van een varkensflat op onze ingewanden, dus dat is passé...)
Omdat we toch verantwoordelijkheden blijven houden in Nederland en reikhalzend uitzien naar wat planten en spullen, besluit Marc dit weekend weer een korte week naar Nederland te komen. Ik heb een weekje voor mezelf.....
Dat resulteerd in heel de dag een beetje rommelen. Ik maak telefonisch een afspraak met de eigenaresse van de camping waar ik van de zomer misschien als receptioniste aan de slag kan.
Heel spannend want ook deze dame vindt dat ik nog wel erg kort hier ben om ook de franse clientele goed te woord te staan. Maar zoveel mensen die beschikbaar zijn en nederlands spreken zijn hier niet. Ze verteld me dat ik niet de enige ben die wil solliciteren op deze baan, maar ik laat me niet uit het veld slaan.
Ik verf de deur en 2 luikjes 'Lavendre Blue', wandel met Castel heel wat af en leer haar niet bang te zijn voor een stok die ze met veel enthousiasme apporteerd. Aai blijft ons met gepaste afstand volgen.
Met blijdschap zie ik hoeveel groente het al doen, buiten en in het kasje. Alleen de paprika's hebben er nog geen zin in. Misschien omdat het in dat hoekje een beetje tocht.
Verder heb ik een klein stukje helling ontgonnen en daar 24 aardbeien-plantjes gepoot. Coriander ingezaaid en peultjes voorgezaaid.
De bonen zijn allemaal al ontkiemd en per ongeluk heb ik heel heel heel erg veel sla gezaaid dat allemaal opkomt. Help, ik kan het halve departement van sla voorzien van de zomer...
's avonds kijk ik wat tv, wel saai zonder Marc en niet yahtzee-en :-(. 2 zenders kunnen we ruis- en stoor-vrij ontvangen. Het meest leerzaam zijn de interviews en het nieuws. Je pikt er enorm veel van op en wij moeten ons nog goed concentreren om de strekking van het geheel te begrijpen. Maar vergeleken met vorig jaar zijn we al zoveel vooruitgegaan! Met het weer valt het mee. Ze geven regen en natte sneeuw op, maar echt koud is het niet en we zitten hier op de grens van het slechte weer. Geen regen en een flauw zonnetje. Aangenaam om buiten bezig te zijn.
Op terugweg naar boven (kattenvoer kopen en vast het pand zoeken waar ik het sollicitatie-gesprek ga hebben) wip ik even bij de buren langs om ze gedag te zeggen. Het gesprekje loopt weer soepeler als voorheen.
Verder ruim ik wat op, verwijder brandnetels rond het huis en geef de nieuwe appel-entjes water. Tis erg stil in huis. Nu de baas van huis is sluimerd het huiselijke leven.
Via Marc hoor ik heel leuk nieuws. Cees en Harry, een constructief duo, hebben een afgekeurde partij hout op de kop getikt en zijn van plan deze maand deuren (& raamkozijn?) te komen maken voor 'het chateau'. (gebouwd als garage en ooit een gastenverblijf) Ten eerste vind ik het heel leuk voor gasten te zorgen, ten tweeede kunnen we altijd hulp gebruiken en ten derde verblijden we de mannen en hond Miska (waarschijnlijk ook Castel) met een leuke onderbreking van het alledaags bestaan. Geen 'moeten', maar ongedwongen en met enthousiasme. Wat een ontzettend tof initiatief.
Auto importeren
We waren voorbereid op een lang en moeizaam proces met achterlijk veel burocratie voor het importeren van onze auto. De garage helpt ons met het maken van een lijstje en het verstrekken van de adressen waar we zijn moeten voor de diverse papieren. Ik ga vast naar de bank voor het verzamelen van de juiste informatie voor een auto-verzekering. Het laatste dat ons rest is naar het Bureau van de prefect en een technische keuring. Eens in de 2 jaar is dat hier verplicht. Vergelijkbaar met een APK, maar dan 10x goedkoper en sneller. Ook om de kosten van een autoverzekering kunnen we lachen. 1/3e van wat we gewend zijn. Geen wegenbelasting (vandaar de tolwegen) en we zijn zo goedkoop uit omdat we 'maar' in de Aveyron wonen. Dat is dus wel wat anders als je auto verzekeren in Parijs. (zeer begrijpelijk)
Of de manier van handelen bij de prefect zo soepel lopen zal is ons nog niet bekend. Wat de uiteindelijke kosten gaan worden ook niet, maar tot nu is het 'peanuts'.
Ook heb ik vast informatie ingewonnen voor een inschrijving bij de overheid voor een BSN (soort sofinummer). Deze is verplicht als je een ziekekostenverzekering af wilt sluiten. Dit nummer aanvragen is gratis, je ontvangt dan ook een 'carte vital' die een klein gedeelte van medische onkosten vergoed. Dus op naar de departementale hoofdstad om ook daar eens wat meer over te weten te komen.
Verder loopt de crisis ook hier gewoon door.
SL-business is in elkaar geklapt, wij missen dit alles. Via het uurtje internet per week kunnen we niet geheel bijblijven. We hebben nergens echt invloed op en zijn blij met de hulp van onze vrienden op het Koppersbos.
De katten hebben inmiddels de vogels ontdekt terwijl de vogels zich nog niet bewust zijn van het gevaar van katten. Vanochtend werd ik dus gewekt door gefladder beneden. Een lijster probeerde het tere lijfje te redden door tegen het raam te blijven fladderen. De katten zaten er geamuseerd naar te kijken. Gelukkig kon ik het beestje ongeschonden weer vrij laten, het vloog gelijk weg. Tijdens m'n bezoek aan de tandarts had een roodborstje minder geluk. Hij, of zij, lag dood onderaan de trap. Buiten wilde ik het teruggeven aan Aai (zij brengt als enige haar prooien altijd mee naar binnen), maar Castel dacht daar anders over. Met veel geblaas heeft Aai haar prooi nog geprobeerd terug te eisen. Maar de grootte van Castel was in Aai's nadeel. Ze deed er alleen niets mee en vergat het tussendoortje. Om de vrede te bewaren heb ik het kadavertje maar in de kachel gedaan.
Vanmiddag moet ik naar het sollicitatiegesprek. Zelfs de tandarts verzekerde me dat mijn frans zo goed gaat, dat dat van de zomer niet veel problemen op zou leveren. Me verstaanbaar maken en de ander begrijpen kost nog iets meer tijd. Dus wie weet doe ik het zo slecht nog niet. Daarna naar het uitzendburo om te internetten en franse les. Dus Castel zal lang aan de ketting moeten.
Ik ben dus vanochtend een bot voor haar gaan halen bij de slager. Dat wordt een feest voor deze meid. Ze vindt alleen zijn erg vervelend, maar ze zal er wel aan gaan wennen. Het is nooit voor lang, want dan logeert ze bij de vorige eigenaar.
Tandarts 4 'fini'
Na 7 consulten, 4x medicatie, 207,45 euro armer en 6 weken verder kan ik eindelijk zeggen dat m'n gebitsprobleem ten einde is. Zonder aanschijns des persoons kan ik zeggen dat de gezondheidszorg en de sociale zekerheid in dit land tot in de puntjes verzorgd is.
Madame Rouquette BEDANKT! :-))) (nu nog bezien of ik met 3 verzekeringen in nederland 1 cent vergoed krijg.....)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten