"Het verkrijgen van een Frans nummerbord"
Zo indrukwekkend mogelijk leggen we de duim-dikke ordner en de A5-map met auto-papieren op de balie van de Prefectuur na een half uurtje wachten.
De baliemedewerker (1 op dat moment) is welwillend maar is geimponeerd door onze voorbereiding en alle papieren die inmiddels onder het schuifraam op zijn bureautje liggen. Hij roept er gelijk een collega bij die constateerd dat we 1 formulier niet hebben in de franse taal. Ze leggen ons uit dat dat formulier ergens anders in de stad gehaald moet worden. Dus pakken we al onze spullen weer in en verlaten de Prefectuur met goede moed dat we dat formulier wel voor 12 uur in orde krijgen.
Eerst staan we op het verkeerde kantoor. Soort belastingkantoor denken we.
De Avenue heet hetzelfde dus rijden we door tot we een onopvallend gebouwtje zien dat de naam draagt die we al 2 x gehoord hebben deze ochtend.
De openingstijden zijn niet te onthouden en het lijkt dicht, maar na 2x bellen mogen we erin.
Ook deze heren zijn welwillend, maar zo eenvoudig ligt het verkrijgen van dit formulier niet. We kunnen het daar aanvragen, maar alle gegevens die we in moeten vullen liggen niet voor de hand en we zijn met de andere auto. Het kan ook dat we Landrover bellen en vragen of ze het Franse formulier dat we nodig hebben op willen sturen. Stel dat we het vandaag rond krijgen hebben we nog een probleem. De Drire (kantoortje voor dat ene formulier) en de Prefectuur dienen betaald te worden met een handgeschreven cheque. Die papiertjes gebruiken ze hier nog voor het betalen van 2 pakken koffie bij de supermarkt. Die cheques hebben we ook (nog) niet. Pinnen is hier niet overal mogelijk. (ook de prijzen voor alle artikelen worden nog in francs op artikelen gezet)
We rijden even door naar Het zorgverzekerings-kantoor. Dat is bijzonder genoeg niet dicht tussen de middag. Om te informeren wat ik moet doen of aanvragen, wil ik kunnen werken in Frankrijk. Daar begrijp ik dat ik voor een numero securitee sociale me toch uit moet schrijven in Nederland, wat niet kan want ons huis is daar nog ons huis en we zijn gewoon belastingplichtig en verzekerd aldaar. (later google ik op internet en overal staat dat ik per 2004 overal in de EU gewoon mag werken, hoe dit dus zit moet ik nog zien uit te zoeken)
Op de terugweg, 4 kantoren verder en vele paperassen rijker, rijden we langs een Landrover-garage waar Marc op de rem trapt en daar binnenstapt voor dat ene formulier. 20 minuutjes later hebben we er weer papieren bij in 2 talen. De bedragen die we moeten betalen varieren enorm en het invullen gaat een hele toer worden.
**(de dag erna ga ik even langs de bank voor het aanvragen van een cheque-boekje. Daar gaat 2 weken overheen, maar wij willen het voor eind april rond hebben om een boete van de RDW te ontlopen. Voor een snelle cheque dienen we wederom naar de bank te gaan met alle gegevens van de ontvanger van de euro's zodat we met een Cheque de Banque kunnen betalen. Het ophalen van het cheque-boekje moeten we ook persoonlijk doen)
Dus alle ritjes naar een bankkantoor, hoofdstad en internetkantoortje tellen we op bij de tijd, diesel en overige kosten van het emigreren..... lang leve de burocratie. Het enige verschil met Nederland is toch dat in NL alles geconcentreerd is, er iets minder verschillende kantoortjes zijn en vele malen verder is met het digitaliseren van het gehele systeem. Met een Digi-D hoef je je huis niet meer uit en je legitimatie kun je scannen en digitaal meesturen. Hier is alles nog op papier.
Eigenlijk komt het wel op hetzelfde neer. De instanties gaan niet buiten hun eigen hokje om iets voor je regelen of informeren... En niet alles sluit op elkaar aan.
Toch komen we in een korte tijd wel grote stappen verder, want de bereidheid van de mensen hier is groot en men is zeer behulpzaam en informatief. In tegenstelling tot de sprekende computers waar we in nederland mee geconfronteerd worden.
De Mistral heeft verder een regenfront onze kant op gestuurd, echt warm is het ook niet, dus een prima binnenwerk/weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten