Vandaag ook weer krijgen we de bevestiging dat het geen enkel nut heft en zinvol is je zorgen te maken. Je zorgen maken over morgen, de toekomst. Je druk te maken over wat nog komen gaat, te gebeuren staat. Alles komt je toe op het juiste moment. We maken ons ook steeds minder druk om droog hout. Het is droog en zonnig op het moment dat we aan onze laatste stronken toezijn. Die dode droge bomen die staan te glanzen in de zon vielen ons niet eerder op als vandaag. Alsof een engel ze vannacht heeft geplaatst om voor ons te zorgen. We hebben ons ook niet al te druk gemaakt over het emigreren. Hadden we dat wel gedaan, dan hadden we ons dit allemaal ontzegd en door onzekerheid waren we nog in Nederland en hadden we ons weer zorgen gemaakt over dat we niet leven uit ons hart, doen wat het ons ingeeft.
Iedere keer dat we ons realiseren dat we stappen namen in ons leven vanuit ons 'zijn' , dat wil in zoverre zeggen; handelen zonder het met ratio te benaderen, gevoelsmatig leven, bleek dat we alles kregen dat we op het juiste moment nodig hadden. Zorgen maken, tobben, piekeren, verzekeren, indekken, dichttimmeren, vergaren, voorraden aanleggen voor het geval dat... blijkt voor ons keer op keer volkomen zinloos. Het komt niet altijd aanwaaien, niet alles gaat vanzelf.
Maar toch komen we niets tekort, is alles 'op tijd' daar als we luisteren naar ons hart. Er zijn helaas geen gebruiksaanwijzingen voorhanden. Je kunt geen boekje kopen met de protocollen en regels om vanuit jezelf te leven.
Het zal zoals met alles zijn; vallen en opstaan. Door hier te wonen en te leven hebben we opeens tijd om te leren luisteren en te doen wat het leven ons ingeeft. Of dit nu werken in de moestuin is of juist een dagje binnen vertoeven. Het is eigenlijk altijd goed, hoe eng ook, want de oude structuur blijft nog wel even nagloeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten