We werken's ochtends nog binnen en zijn getuige en fotograaf bij een SecondLife-huwelijk. Apart heel speciaal en lachen, want een 2e leven is en blijft zwaar surrogaat zoals we ook eind van de middag gaan ervaren.
In de middag roept de zon me buiten nadat Marc aan dezelfde oproep gehoor gaf en al 2 afdakjes voor het te drogen hout heeft getimmerd. Marc stelt een wandeling voor en ik gris na even twijfelen toch de camera van de keukentafel. De ravijnen met hun beekjes zijn kolkende massa's met aan weerszijden ijsformaties en bijna meterslange ijspegels.
De toefjes sneeuw op ieder oppervlak steken fel af tegen het winterse en kale landschap. Berken met hun lichte takjes en de zwarte stenen in de rivierbedding. Tot aan de bruggen lopen we het bospad af en schuiven de sneeuw van het brugdek af waar het in een mum verdwijnt in het kolkende water. Ik bedenk me hoe verschrikkelijk het moet zijn uit te glijden en in die ijskoude stroom terecht te komen met al koude tenen en vingers.
Castel scharrelt weer lekker rond ons heen en trekt hier en daar een sprintje.
Zodra we aanstalten maken terug te wandelen naar huis duikt zij de helling op. Genoeg mooie sporen in de sneeuw, maar wij hebben nog niets mogen bewonderen.
Plots Castels hoge piep-geblaf, we draaien ons om en speuren de helling af. We zien 1 zwarte flits van Castel en er raast iets de helling af op nog geen paar meter van ons af. Het blijft hangen in de struiken. Wilde rozenstronken met joekels van doorns, sleedoorns met nog venijnigere stekels en bramenslierten. Castel is door het dolle heen en probeerd al piepend richting het dier te komen, maar kan zelf ook niet door het gewas heen ploeteren op de gladde helling. Ik kruip met camera iets de helling op, 2 meter maar, of ik ontwaar een mooie volwassen ree op haar kant met bolle buik. Het lijkt een drachtig vrouwtje met 1 achterpoot beklemd in het hart van een stug en sterke kornoelje.
Castel blijft op het paadje bovenaan naar het reetje loenzen, ze weet niet wat te doen nu ze er niet bij kan. Marc probeert haar aan te sporen om het dier weer te benaderen, maar dat mocht nooit van haar vorige baas, die haar echt probeerde klaar te stomen voor de jacht. Ook de ree weet niet wat te doen ingeklemt tussen 2 mensen en een hond, vastgeraakt in een struik halverwege een hele stijle helling.
Marc besluit via de helling naar boven te klimmen en haar met het naderen en aanmoedigen zich los te wurmen. Maar nee, de ree raakt steeds erger verstrikt, wij kunnen er nauwelijks bij en het dier draait zich bijna een botbreuk. Marc maakt met kracht 2 treetjes op de helling, buigt zich erg ver naar voren. Alle aanwezige doorns grijpen zijn vest en broek, maar hij weet toch het beknelde pootje te pakken en met de andere hand de kornoelje uit elkaar te duwen. De ree valt en rolt om verder de struiken in en blijft versuft weer even liggen met de buik naar boven. We kunnen nog steeds niet zien of alle poten nog heel zijn. Zonder hond zien we bijna geen wild, met hond verstoren we het flink... Ze blijft om ons en de ree dralen en wacht haar kans af om haar weer verder op te jagen. Zodra Marc het dier losgemaakt heeft tuimelt het wat omlaag en blijft weer hangen in de doornige struik. Ik klauter de helling af en zodra ik goed en wel sta loopt het dier langs me heen met Castel gelijk in haar kielzog. We proberen Castel met rauwe harde kreten terug te roepen, maar nee hoor, zinloos. De ree zakt na 15 meter in de berm van het pad weer in de bramen in elkaar. Gewoon te moe en uitgeput. Heel even maar, want Castel jaagt haar weer op. We zien goed dat ze ongeschonden is. Onder de indruk (de zoveelste in 1 jaar!) lopen we naar huis en ik berg de camera weer op. Nog geen 150 meter verder is Castel weer blaffend de helling op en komt als een haas weer naar beneden met een klein dier op hoefjes 2 meter voor haar. Het dribbelt snel naar de overkant van het pad en ik roep uit "ow een aardvarken"... We schieten na de eerste verbazing in de lach. Aardvarkens leven hier niet en we proesten het uit terwijl we de hond het het kleuter-zwijntje volgen. Mijn camera is uit, onder m'n jas met de dop op de lens... jammerrrrr. Een prachtig dier ter grote van een jonge haas met diep bruine strepen en iets lichtere stippen op de rug. Een jong wild zwijntje moederziel alleen. Geschrokken speuren we de helling af. Als moeders in de buurt is hebben Castel of wij alledrie een groot probleem. Ma zal niet echt geamuseerd zijn dat we haar jong uitschelden voor 'aardvarken', dat we een jong van haar hebben gescheiden en dat we in haar territorium haar voor de voeten lopen. Maar niets hoor, stilte aan die kant van het weggetje. De helling af rent het kind met de grote hond de helling af het bos in. Misschien om aan de uitrustende ree in het dichte bamboe-bos te vragen wat dit voor krankzinnige onrustige middag is en of ree misschien weet waar mama is...
Opgetogen lopen we tegen de zon in naar huis. Castel gaat bij 'de 2 eiken' nogmaals blaffend het ravijn in. Nu stoppen we niet meer en lopen door. Genoeg input voor even...
Bijna een Tea-cup-pig als nieuw huisdier. Een wild zwijntje zal naast Castel een ultieme uitdaging zijn geweest, nog maar niet te spreken van mama-zwijn. We zijn blij die confrontatie niet gehad te hebben. Reerug is erg lekker, maar we zijn ook opgelucht dat dit voor de ree zo goed is afgelopen.
Thuis warmen we ons op bij het vuur. Het is heel koud gebleven en alleen waar zon scheen heeft het flink gedooid. Ik vergeet bijna om naar yoga te gaan en gehaast pak ik m'n slaapzak. Maar door het glibberen op het bospad, moet ik echt rustig aan doen en zodra ik op de weg ben en doorschakel in de bocht, glijdt de auto rechtdoor naar de overkant van de brede bocht. Ik maak heel voorzichtig rechtsomkeert. Al het dooiwater is al bevroren en de weg is te glad. Ik zie het heen en rustig wel zitten, maar kom dan te laat. De terugweg in 'het zwarte gat' zie ik absoluut niet voor me. Dan maar één keertje niet.
Vanavond hebben we voor de zoveelste keer een internet-probleem. De ingekochte hoeveelheid van 1.2 MB's zijn na een test gereduceerd tot 0.2
Het filmpje uploaden gaat voorlopig niet lukken, de ree blijft nog even privé. De foto's willen wel, maar duren tergend lang. Maar belooft is belooft; het komt er allemaal aan.
Schitterende foto's, ik ben blij dat jullie de ree hebben kunnen helpen!
BeantwoordenVerwijderenInge
Wat een verhaal en wat vertel je het beeldend.
BeantwoordenVerwijderenDe foto's maken het nog duidelijker. Vanavond zal ik ijspegelfoto ( van het huis) aan mijn dochtertje laten zien. Die vind zulke dingen zo mooi.