maandag 4 januari 2010

Spookachtig


Het landschap en het weer maken er hier een somber geheel van. Er is heel de dag door neerslag, regen of natte sneeuw, waarvan soms even een laagje blijft liggen op organische ondergronden. Op paden en terrassen blijft het niet liggen en zorgt hier en daar voor gladdigheid. Ik kijk door de betraliede ramen, de tralies zijn wel wit geverft en inbraak-veilig, maar het maakt het er niet lichter op. De verlichting brandt in huis heel de dag en avonden.
De schouw heeft al te weinig hout. We besparen dat voor de kachel in de schuur. DE kachel... Maar zonder droog hout beginnen we niets. We kijken tussen het harde SL-werk door steeds even naar buiten. Geen opklaringen wil zeggen geen hout zagen en een neipend tekort aan warmte. We drinken weer koffie op stoelen die bijna in de schouw staan en halen beiden ons schouders op als we weer met verkleumde vingers in de werkhoek duiken. Ons huis is verdwenen in dikke wolken die weinig uitzicht bieden. Ik rij voor yoga weer naar boven het plateau op. Daar is het iets minder 'in de wolken' en er ligt overal wel een paar centimeters sneeuw. Het blijft somber weer en met de druipende boomtakken en kale struiken, bemoste rotspartijen waar het bergwater hier en daar gutsend naar beneden komt, is het een typisch spooklandschap dat vriendelijk gemaakt wordt door de kitcherige kerstdecoratie op straat en het maagdelijke laagje sneeuw. Geheimzinnig en spannend als het decor van een goed jeugdboek. Op de terugweg na yoga rij ik net na de bebouwde kom een zwart gat in. Met de afwisselende wolken-nevels is het lastig met groot licht aan. Hard rij ik dan nooit, ik wil nog steeds geen wild op mijn gril of uitglijden en me met de auto het weiland in slingeren..

Het sombere is voor ons winterrust om weer op te kunnen laden over een week of 5. Ook de katten met een superdikke vachten doen niet veel meer dan slapen. Weer tous ensamble op de bank met Aai vaak in alle vrede gevaarlijk dichtbij Joppie. Cros zoekt altijd wel vacht-vacht contact met Pipo of Shadow, de laatste als oude verweerde sok met een plasprobleem die zich laat bedienen met open-of-sluit-deur-miauwen. Alles op een laag pitje op het PC-werk na, in een spookachtig geheimzinnig nat landschap. Hutje op de heide, maar dan anders.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten