slapen

Het is een voor mij indrukwekkende gebeurtenis. Zo één die me verder op eigen benen doet staan en me bewust maakt van mijn keuzes. Mijn schat slaapt nogal luidruchtig, zoniet met veel herrie. Al ruim 4 jaar probeer ik er alles tegen te doen. Even vroeg naar bed als hij terwijl ik echt een avondmens ben dat net zo vrolijk dagelijks bijtijds op sta. Ik heb diverse oordoppen geprobeerd tot en met anti-snurk-otoplastieken van 400 euro aan toe. Ja ook die gele goedkope oordopjes die ik mijn gekronkelde linkeroor niet in krijg. Ook de wasbolletjes die eigenlijk nog het fijnst zijn, maar na een paar uur mijn oren uitdrijven doordat mijn oren ze te zacht maken. Marc is een prins op een erwt; geen matras is genoeg of hij blijft last hebben van pijnlijke drukpunten op het pezige lijf. Verder slaapt hij vederlicht. Hij wordt overal van wakker sinds we hier wonen. Tijdens het eten breng ik het maar weer eens ter sprake. Marc is de man in huis die waakt over al hetgeen hem lief is. Mij dus vooral en de dieren en het huis. We wonen zo geisoleerd, geen hulpdienst bereikt ons vlot genoeg en hij voelt zich verantwoordelijk. (Wat lief!! Of gewoon een oud instinct dat deze plek in ons beide wakker roept?)
Maar goed, we gaan altijd moe naar bed en willen maar 1 ding en dat is Slapen!!! En het gaat ons beide in 1 kamer niet goed af. Ik blijk snachts een aardvarkentje met alle dito geluidjes van geknor tot gesmak. We kunnen er beide om schateren, maar het gevolg is minder leuk. Wat nu? Apart gaan slapen? Ehm, gescheiden van bed zonder 'en....'. Het druist tegen mijn oude opvattingen in, je hoort samen te slapen, in 1 bed, desnoods op 2 matrassen, maar we zijn 24/7 al samen? en we willen slapen!
Na het fruit snoeien bij P&W komen we opgeruimd thuis en steken de kachel en de schouw aan. Ik verman me en ga toch matrassen wisselen. Samen geven we de grote verandering vorm. Ik besef me dat het beter is, maar heb wel even tijd nodig om aan deze verandering te wennen. Ik vind het niet niks, maar wel beter. Loslaten is soms best moeilijk en m'n makker is opgelucht. We zijn heel dicht bij elkaar en het zal ons ook stimuleren om het trapgat te maken, dan kunnen we binnendoor naar elkaar toe. (Als die beer ons huis bestormt of er rolt een rots van de helling...)
Zou ik het heerlijk vinden? Zonder gesnurk in alle stilte in te kunnen slapen? Ook dat moet ik even los laten, waarschijnlijk nog het makkelijkste. Het idee van het 'los van elkaar'... :-) en toch heel erg 'samen'...