wanhoop

Je weet het, je kent de verhalen en toch kunnen we ons niet laten weerhouden door alle scenario's die we te horen en te lezen hebben gekregen. Toch wil je bepaalde dingen gewoon doen. Het was een zware dag met zware weken die eraan vooraf gingen.
Niet alleen de LiveBox die maar niet komen wil en daardoor veel in de war schopt.

Een 'LiveBox'

Maar ook de CV-koppelingen die blijven lekken, test na test na test. Na iedere test moet het hele systeem leeglopen (ketel, leidingen en 1 radiator)na het afkoelen natuurlijk. Dan kan de verdichtende kit in de open koppeling. De 6 tubes die Marc in de schuur gevonden heeft zijn erg oud. De doosjes zien eruit alsof ze uit de sixties komen. Eén tube schijnt wel goed te zijn, maar dan zijn de andere 5 al geprobeerd en dus ben je 5 tests verder.
Verdrietig komt Marc na de zoveelste mislukking het huis in. We zeggen niets meer, geen woorden. Bedeesd eten we een droge boterham, ook het brood is niet zo uitgepakt als we hadden gehoopt. De zuurstof in de woonkeuken wordt weggeslurpt door het hout in de schouw en we hebben behoefte aan frisse lucht. De lange wandeling in het prachtige maanlicht is verfrissend, maar mist haar kracht. Een bommetje in Marc wil niet exploderen en ik voel me met mijn rug tegen een granieten metersdikke muur.... Joppie heeft Aai weer te pakken genomen, het bloed van een (verdwenen/opgegeten) prooi ligt overal op de tegelvloer en een TV-decodeur in een legubere zwarte glossy doos staart me vijandig aan.
En toch gaat die prachtige verwarmende zon morgen weer een lichtshow geven in samenwerking met de loofbossen en de mist in de rivierloop. Wat zijn we toch nietig, en waar maken we ons, als mensheid, toch druk om...