Ik ga naar yoga en op het deels geasfalteerde bospad kom ik juist voorbij het bankje een oudere heer tegen die met een stok rustig loopt te wandelen. Een wijde donkerrode joggingbroek, dikke jas en mutsje sieren de wat grove gestalte en met bedaarde passen loopt hij omhoog naar de grote bocht in het pad. Zodra ik langzaam voorbij kom tuffen draait de man zich om, heft zijn stok als groet in de hoogte en schenkt me een geweldige lach die me warm voed door de vriendelijkheid. Voorbij de bocht staat zijn auto geparkeerd. Verderop kom ik nog een wandelaar tegen, wederom een oudere heer met franse pet en wandelstok. Ook hij begroet me vriendelijk met een armzwaai en een glimlach op het gerimpeld gelaat. Verderop passer ik weer een auto waar een ouder echtpaar in winterjassen in zit, we knikken elkaar vriendelijk toe in de late middagzon vanachter blinkende autoraampjes. Nog een auto staat verderop geparkeerd. Ik realiseer me plots dat iedereen nu mee kan genieten van de schitterende gorges die juist in de herfst geprezen en bewonderd wordt om zijn pracht. Ook de ouderen die dit gebied al zo lang kennen, hier zijn opgegroeid en nooit zijn weggegaan of juist zijn teruggekeerd naar hun geboortegrond, kunnen weer met een gerust hart in hun auto de gorges in om er te genieten van wat voor ons al bijna normaal is. Ik gun het éénieder en het gegroet van alle bezoekers doet me goed. Ik deel graag en dit is ook delen. Juist door de verbeterde weg (het gehaatte asfalt) wordt dit mogelijk gemaakt. Ik verbaas me weer over mezelf, dat we zo verontwaardigd geweest zijn, ons er zo boos over hebben gemaakt. Zo verdrietig zijn als we die lelijke donkergrijze streep door het bos zien lopen van een afstand en dichtbij. En dan nu het besef dat we weer kunnen delen, de vriendelijkheid en het genieten van de bezoekers. Ik vergeet even de motorrijders, de rotte appels, de leugen van de buren. Dit gun je iedereen en na 1 week dat het asfalt er ligt, zien we meer vriendelijke mensen, natuurgenieters, rustzoekers....
We groeien mee.
Ik vertel Marc 's avonds van de drukte op het pad. We zijn het met elkaar eens, het is goed zo. Jammer van de manier waarop, maar nu is het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten