asfalt

We zijn boos, heel boos!
Opeens ligt er in 1 ochtendje een kilometer onderlaag voor asfalt. Tot aan onze buren, op herhaaldelijk verzoek van de buurvrouw. Een kleine 3 kilometer asfalt voor een stel dat hier niet woont; geen 'tax habitation' betaalt en haar ezels eten komt geven in een onbewoonbaar huis waar enkel electriciteit is. (via de zoek-functie onderaan deze pagina kun je het bericht zoeken waar een foto van het huisje bijgeplaatst is. zoek op 'buren')
Ook heeft de buurvrouw geeist dat ze een nieuwe brievenbus geplaatst zou krijgen aan het begin van het bospad. Mevrouw woont hier niet en krijgt dus ook geen post. Volgens haar zeggen wil ze de reclame-folders, zoniet aan huis, dan wel aan het begin van de weg. De hufterproof-brievenbus staat er nu voor niets, want de postbode wordt weer verzocht helemaal naar hun huis te rijden, omdat de weg in orde is volgens de normen van .... ehm, ja, van wie eigenlijk?? (waarom krijgen schreeuwlelijkerts toch altijd alles op deze wijze voor elkaar??? De wereld op z'n kop volgens ons, maar ja, wie zijn wij?)


Omdat ik naar yoga ga, moet ik de weg alvast berijden en met treurnis kijk ik hoe de bull-dozer met een zware schuif voorop de kleine en ook zeldzame bloemen en plantjes kapot schuift, om dat later te bedekken met de onderlaag. De wals verdicht de bodem en vlakt het netjes, zodat de buurvrouw haar ezeltjes oud brood kan komen geven en haar reclame-folders door kan kijken, met de meegebrachte boodschappen uit een vergelegen gemeente. De vele diertjes en planten, de egeltjes en everzwijnen zullen zeker niet terugkomen na deze onverwachtte actie.
We zijn vorige week nog op het gemeentehuis geweest en hebben de secretaresse en de burgermeester uitvoerig gesproken. Over deze geplande werkzaamheden geen woord.
Dus ook zijn wij boos dat we niet geinformeerd zijn, dat er geen gesprek is geregeld met ons, de buren en de burgermeester om tot een bevredigende oplossing te komen.
Nu weten we hoe de buurvrouw kan drammen met haar schreeuwerige stem. Dus als zij voor ieder wissewasje met haar stemgeluid de burgermeester belt, begrijp ik dat die man van haar af wil zijn.
Maar hoe komen wij ons terrein af als de dauw is aangevroren?? (met sneeuwkettingen kun je niet op beijzeld asfalt rijden) Wie komt er strooien a 3,5 kilometer??
Hoe hard gaan de motorrijders nu over het asfalt scheuren om de resterende bosweg te bereiken, terwijl ik op haar gemakkie de bochtjes neem om boodschapjes te doen? (één ding is zeker; ik ben heel blij een robuuste 4-wieler te rijden, de val het ravijn in is geen pretje, ook niet met een helm op en een fijn pak aan!!! over de eventuele reddingsactie maar niet te spreken, want ook heli's hebben er een groot probleem)
Ik ga zo maar eens mijn ademhaling in orde brengen en de zenuwen tot bedaren brengen op deze schitterende herfstdag. Neemt niet weg dat we er weer een schokje bovenop hebben gekregen waar we bijstaan en niks meer aan kunnen veranderen.
((Een sterfgeval in de familie waar we op de dag van de uitvaart per sms pas van horen was dit weekend shock nummer 1.... We zijn blij met elkaar, we zijn er voor elkaar en hoeven ons niet bezig te houden met de zorgen voor een gezin of loondienstbaan, dat scheelt enorm!))