La Lune

Ik vraag pas geleden nog aan een lokale kennis hoe het toch komt dat mijn geoogste tomaatjes gaan liggen rotten tijdens hun laatste rijp-week. Het antwoord wordt als vanzelfsprekend gegeven; "je zult ze wel met de verkeerde maanstand geoogst hebben". In een Aveyron-magazine van de lente staat een tuinieren-met-de-maan-kalender met tips en informatie. We hebben voor 3 stuivers een maan-kalender gekocht en bladeren daar regelmatig wat in, maar er veel van begrijpen doen we niet. Alle werkzaamheden die met de natuur te maken hebben, van bomen kappen met verschillende doelen, tot het maken van wijn, staan uitvoerig beschreven, wanneer wel en niet. Het is ingewikkelde materie, maar het blijkt te kloppen als we ons erin verdiepen en wat doen dat volgens de maanstand wel goed is. De 2e grote tomatenoogst ligt nu al even in de vensterbank en geen rottend plekje te bespeuren. Ook weten we nu wanneer we hout moeten kappen om het goed te laten drogen en te voorkomen dat er rot en parasieten in gaan leven. Nu is de maan hier ook niet weg te denken uit het leven. Vaak ook overdag staat zij er 'zonnig' bij en al is ze pas een sikkeltje, toch kun je al zonder zaklamp je weg vinden in het verder donkere bos. Met volle maan kan ik nauwelijks rust vinden en ben overactief en wat warrig van aard, terwijl ik normaal toch alles wel helder op een rijtje heb. We kunnen er niet onderuit dat alle natuur-elementen ons sterk beïnvloeden en we het daar ook mee moeten stellen. Dingen die we aanpakken zonder rekening te houden met de natuur lopen altijd uit op fiasco's. Tenzij het een kunstmatige menselijke aangelegenheid is, te denken aan ADSL, schoonmaken in huis of technische bezigheden. Ik dacht gisterochtend tijdens het maaien bij kennissen dat het simpel kort maaien van een groot grasveld wel tot de menselijke dingen behoorde die je gewoon kunt doen zonder er bij na te denken. Maar flink gestraft voelde ik me in de loop van de ochtend wel. Na de eerste vierkante meters aan de rand van het veld vlakbij de muur die het veld omgeeft, zie ik grote felgroene hagedissen wegschieten. Rustig in de zon wakker worden en opwarmen voor de grote winterrust was er niet bij toen ik plots langs kwam met een Honda-maaier met supervermogen. Ik ben blij dat ze door de trillingen al het hazepad kiezen. Later zet ik de maaier even stationair draaiend stil om mijn trui uit te trekken en zie in mijn ooghoek weer een grote hagedis onder de maaibak weghobbelen. Nee, echt snel kan dit prachtdier niet meer rennen, de maaimachine heeft haar staart afgemaaid tot 2 cm achter de achterpootjes. Beduust en met een enorm rotgevoel maai ik verder, nadat ik het gewonde beestje naar de schuur-muur heb gejaagd. (waar ik later toch ook met de bosmaaien nog heen moet) Knorrig en geschrokken maai ik verder tot ik op een talud rond de gastank met de bosmaaier het veldje winterklaar wil maken. Om het veldje heen staan enkel fruitbomen, waarvan al het fruit reeds ligt te rotten en te geuren in het hoge gras. Ik maai wel goed maar kan niet voorkomen dat ik mezelf onderspetter met peer- en appelmoes. Bezaaid met vlinders, wespen en hoornaars, maai ik me met moed erdoorheen. Ik leg accuut de maaier stil als ik de grote zwart-gele prikbeesten in mijn buurt gewaar word. Ik zeg ze weg te gaan en ik bied ze opengemaaid fruit aan ter genoegdoening van mijn actie met de grote Honda-maaier. Echt onder de indruk zijn ze niet, maar geprikt word ik ook niet. Schuchter verlaat ik de tuin en denk weer terug aan de beelden van de film MicroKosmos, waarin men van wel heel dichtbij laat zien wat er gebeurd als je eenvoudig het gazon maait. (een ware slachting laat je achter) Nu voel ik me niet schuldig om een vermaaide mier of een geschokte pissebed, maar ik kan de rest van de dag de gecoupeerde hagedis maar moeilijk loslaten en de wraak van de insecten laat me zien dat we niet moeten denken dat we boven de natuur almachtig en sterk staan. Misschien toch maar een betere maanplanning toepassen de volgende keer.