Fête de la musique

In heel Frankrijk is afgelopen week een muziek-feest geweest. In veel dorpen en steden is het de hele week feest met als centraal thema 'musique'. Ook in onze gemeente natuurlijk, met als afsluitende dag de brocanterien en gezamelijk eten in de feestzaal. (een kaal betonnen gebouw met TL-verlichting) Maar het gaat om de maaltijd, de ambiance is niet belangrijk wat het geheel een hele pure vorm geeft. Als knaller op de vuurpijl; knallend vuurwerk op het dorpsplein net in de volkomen duisternis op de langste dag. We rijden rond negen uur 's avonds naar boven en zien het dorp vol auto's staan. Het is vreemd stil op straat. We ontdekken nu pas, oops na 6 maanden, dat onze gemeente een feestzaal heeft. Iedereen zit daar al van het dessert te genieten en een beetje hongerig besluiten we tijdens de koffie op het cafe-terras na te denken over wat te doen. Te laat is echt te laat in deze. We besluiten naar de 'vreetschuur' te gaan. Een soort snackbar/kroeg of bistro waar het dagmenu 8 euro kost en de wijn bijna gratis is. Maar het is en blijft prima eten voor eens ff makkelijk. De zonsondergang achter de snackbar is werkelijk oogstrelend, we staan daar ook op 800 meter en hebben een helder zicht op de verste verten met de zacht oranje gloed van de zon die we weg zien zakken. In het donker komen we terug in het dorp. Alles staat al gereed, de felgekleurde schreeuwerige dozen van het vuurwerk, maar dan wel max 10 meter van de kerk af?? Op een pleintje met lindeboompjes, een openbaar toilet en een oorlogsmonument. De trappen van het monument zit vol mensen en overal staan groepjes. De mensen stromen toe. Binnen het afgezette pleintje voor de vuurwerkmannen staat ook de burgermeester te praten en we zien nog meer bekende gezichten. De dorpsverlichting wordt getest door het even aan en uit te zetten. Plots is het dorp vol fluisterende en afwachtende mensen in het pikke donker. Als zombie's in een spookstad wachten we tot het licht weer aangaat. Via een luidspeaker wordt ons gevraagd nog even geduld te hebben. Dan tegen 11 uur gaan alle lichten weer uit en een ongeduldig publiek moedigd met geroep de start van de show aan. De muziek start; zware middeleeuwse religieuze klanken zetten al een sfeer neer om kippevel van te krijgen. Groot rood bengaals vuur dat sissend rood-verlichte rook met de wind meevoert langs de muren van de kerk, verlichten ook het sierlijke smeedijzeren Christus-kruis dat voor het hoofdportaal van de kerk staat. Het Maria-beeld naast de kerk wordt ook zo verlicht en het is of de twee eindelijk contact hebben. De muziek zwelt aan en plots spuwt het vuurwerk sierlijk naar boven. Harde knallen en het hele dorp onder een schitterende paraplu vuurwerk in de meest mooie kleurcombinaties. We staan dicht bij de kerk met onze rug tegen een muur gehurkt. De rillingen gaan door ons lijf door de combinatie van prachtige vuurpijlen en de subtiele muziek die uit een wel heel goede installatie komt. Het duurt lang en wordt steeds mooier na het betoverende begin. Wel is het vuurwerk heel dichtbij gepositioneerd, de kerk wordt wel heel bijzonder verlicht en het laconieke van dat vuur zo dicht bij de kerk verbaast ons. Steeds hardere knallen volgen en hoe meer gruis er op ons neerdwarrelt. Het prikt in je ogen en toch blijf je gefascineerd naar dit schouwspel kijken. 2 Keer komt een een stuk vuurwerk op de grond tussen de mensen dat niet wilde opbranden voor het de straat raakt. Geen paniek of geroep, maar een alert ontwijken. Na een enorme eindknal met de grootste vuurpijl die ik van zo dichtbij ooit heb gezien was het plots stil en kon de gemeente een lang en hard applaus ontvangen. Dit was geen showtje maar een Show! Onder de indruk kijk ik om me heen en zie Marc ook helemaal glunderen en overdonderd zijn. M. is weg.... Die vond al het gruis en de omlaagvallende stukken wel erg dichtbij komen. Maar iets verderop kan ze het net zo goed zien. We praten en borrelen thuis nog lang bij, om 2 uur 's nachts gaan we pas naar bed. Joepie; ook vakantie!!