Na een rustige grondige voorbereiding gisteren en op tijd naar bed, kon ik om 6 uur vertrekken richting Nederland. Het voelt goed, deze trip. Even bewust afscheid nemen. Even dingen afronden voor mijn gevoel. De bevestiging van uitschrijving vanuit het bevolkings-administratie is binnen en het is erg definitief.
Ik geniet hoe dichter bij 'huis' hoe meer van ons leven in Frankrijk. Hoe dichter hoe voller, drukker, slecht weer, industrie na kantorencomplex na spoorlijnen naast de rijbaan, stank en (zee)wind.
Op ons terrein stopt de trouwe Rode Laro (wat een geweldige wagen!!), het ontbreken van het motorgeluid en rijwind is spierontspannend. Alles om me heen is groen, het ruikt naar Lupine en Rozen. De vogels vliegen en fluiten om me heen en de mooie huispoezen komen me begroeten.
Ik begrijp mezelf nog net dat we dit opgegeven hebben.
Thuiskomen is het niet. Maar het voelt heel dankbaar dat onze vrienden dit voor ons willen doen; er wonen en voor de konijnen en kippen zorgen. De enorme tuin verzorgen en zelfs het geheel wat opknappen. Super en wat voelt dat rijk dat we dit weer met hen mogen delen op deze vrijwillige manier!
En dat in ruim 12 uur gereden! Voor een weekje werkvakantie in Nederland en veel mensen opzoeken en echt gedag zeggen zal me deze week heel goed doen als niet-meer-ingezetene.
Moe geniet ik in de stralende avondzon die alle regendruppels beschijnt van een rustig rondje tuin.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen