Ze zijn er in alle soorten en maten, alle kleuren, met en zonder huisje, groot en klein. En af en toe zijn ze de moeite van het bekijken waard. Zoals bijvoorbeeld de donkergrijze met zwarte strepen die langer als 10 cm wordt. Platte huisjes en ronde huisjes en vaak helemaal geen huisje, terwijl ze allemaal een slijmspoor achterlaten en van lekker schranzen houden. Het verhaal ging ook dat de grote escargots eigenlijk alleen maar rommel eten, tuinafval, gevallen blad en dergelijke. Dat scheelt een hoop slakkenkorrels heb ik nog gedacht. De naaktslakken, "limaces", zijn toch net een ander slag 'volk' die alles eten en specifieke voorkeuren hebben. Bijvoorbeeld Ipomee, een klimplant met wing-achtige bloemen in de meest mooie kleuren. Het eerste zakje zaad dat is ontkiemd heb ik niet kunnen zien, hap slik weg en nooit meer wat van terug gevonden. Het 2e zakje zaad is zorgvuldig voorgezaaid in bakjes in het zicht met iedere dag de korrel-check. (liggen er nog blauwe slakkenkorrels om het bakje heen?) Na flinke buien kun je er niet omheen en trap je er per ongeluk op één ... of twee. Afgelopen week tijdens mijn afwezigheid heeft het erg veel en hard geregend, feest voor de slakken!! Maar met m'n lijstje voor Marc met alle dingen die ik iedere dag doe had het goed kunnen komen. Maandagavond loop ik voor het eerst een goed rondje moestuin, het is even droog, maar ik ben het hekje nog niet door of ik hoor al vele 'krak'-geluidjes onder mijn laarzen. Met een bang vermoeden loop ik richting de meloen-plantjes, zeeeer favoriet bij alle soorten slakken. 3 grote escargots zitten op de overgebleven stengels te smullen van deze lekkere hap. Verder glijden de slakken op iedere 10 vierkante centimeter. Tijdens het lopen kan ik ze niet ontlopen en ik trap er tientallen, per ongeluk toch, dood. Ik blijf me daar niet prettig bij voelen, ondanks dat ze grote schade aanrichten. Ik speur verder naar vraatschade en bij de kolen en aardappels aangekomen schiet hun aantal echt in het verkeerde keelgat. Nijdig pluk ik ze van de koolbladeren en smijt ze het bos in. Nergens zie ik de blauwe korreltjes en eigenlijk ben ik verschrikkelijk boos op Marc. Wat erg zinloos is, want de slakkenkorrels die ik later scheutig strooi zijn vandaag (vanochtend) alweer verdwenen!! Ik pak mijn wijnglaasje en wandel even naar de stal om af te koelen. Het pad is nog bedekt met maaiafval en dat is bij gebrek aan kool toch het lievelingskostje voor de slak. Bij de stal is het onbeschrijfelijk. Mijn schoenmaat 41 is echt te groot om de slakken te ontwijken en bij iedere stap is het een gekraak. De muur van de stal lijkt wel een slakken-kwekerij en verbijsterd kijk ik naar al die huisjes-in-ruste op de muur.
Vandaag ben ik eerst maar rond het huis en de moestuin gaan maaien. M. knapt m'n eerste experimentele terrasjes op en raapt een hele emmer slakken die ze uitzet op de oprit. Dood maken staat me tegen, ik spendeer liever wat euro's aan eco-slakkenkorrels... Na het maaien is het wat te overzien en het valt alles mee. Ben blij weer m'n dagelijkse rondje te kunnen doen. We regelen bamboe-op-maat om de tonelle geen waterbasin te laten worden na de buien, eten aardappels, vlees en salade en doen het rustig aan. De vliegen zijn in grote getale aanwezig op onze plakkerige huid en de wind blijft uit. We douchen, stoken 's avonds in de schouw en spelen yhatzee. Wat een rust!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten