woensdag 17 juni 2009

wennen

Voor het eerst hebben we een kost&inwoning-gast(e), voor het gemak even M. genaamd. Een 'moeders' uit Amsterdam bleek en moe van het drukke stadsleven. Ze went snel, alleen de warmte en de stijle hellingen duren wat langer. Ze kan heerlijk koken en brengt ons op vele nieuwe ideeen. De avonden leven meer en we praten weer eens over andere dingen dan elkaar en de dorpsbewoners.
Vandaag moest ik echt gaan maaien, in gedachte was het 'sky-high' door de vele regen. Dat viel gelukkig enorm mee. Tijdens de extreme middaghitte zat ik in de schaduw van de auto wat water te drinken en pauze te houden, toen er een klein slangenkoppie opdook in het hoge gras. De onschuldige en oh zo mooie couleuvre keek me onderzoekend aan terwijl hij door het gras mijn richting op gleedt. Ik bleef doodstil zitten om het diertje eens goed te kunnen bekijken. Vrij klein met veel lichte spikkels en wat ranker als zijn volwassen soortgenoten. Langzaam glijdt de slang richting mijn zitplaats en beweegt zich met een kleine boog om m'n uitgestrekte benen heen om verderop op de weg wat uit te rusten en op te warmen. M'n hart bonkt wel en het zweten is weer begonnen door de spanning. Een slang is tenslotte een slang en ik blijf er een heel klein beetje angstig voor.
Op de terugweg knip ik wilde bloemen om die van thuis te verversen. En daar zet ik ze voor het opruimen en douchen in een vaas met fris water. Thuis slaapt ons stekkie en M. heeft zich na de vermoeiende tocht naar de rivier en weer terug omhoog net gedoucht. Het rivierwater is onzwembaar koud, dus helaas zal de douche voorlopig verkoeling moeten blijven geven.
Het is tevens wennen aan weer thuis zijn en een gast hebben. Ben zelf nog nauwelijks geacclimatiseerd en een nieuwe balans is nog zoek. Vakantie vieren in die zin dat ik ook alles een beetje los moet laten valt me niet mee. Ik verwacht natuurlijk (wie me kent denkt 'ja, daar gaat ze weer') dat alles weer meteen op rolletjes loopt en alles zo wordt opgepikt zoals ik het altijd 'ff' doe. Dus ik stoei wat met het huishouden en het verloop hiervan met 3 personen, 5 katten en een hond. (de insecten niet meegerekend)
Het weer is eindelijk opgeknapt en alles kan weer een beetje drogen, maar de warmte tussen de middag went nooit! Ik ben nog nooit zo graag binnen en lui geweest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten