M'n opluchting van de geslaagde behandeling bij m'n vader wordt versterkt door het feit dat hij al weer wat dagen thuis is en ze samen bij kunnen komen van een heftige week. Een beetje uitzieken en medicatie afbouwen en hij zal weer 'zo goed als nieuw' de feestdagen tegemoed kunnen zien.
Met een opgelucht hart kan ik verder met m'n ding hier; de kerststukken, en ik rij iedere dag naar en langs die brievenbus en houd het hek open voor die lieve postbode. Die wel komt, maar met een aangetekende enveloppe uit Nederland, van de boekhouder.... ahum. Of een pakje van Sinterklaas.
En wederom krijg ik bevestigd dat het zo weinig zin heeft om je zorgen te maken. Of het nu om hout gaat, lintjes, het hart van een familielid of dat van mezelf, het komt altijd goed. Gisterenavond krijg ik van een blogvolger het aanbod om lintjes te kopen en dit snel op de bus te doen vanuit een land waar de posterijen niet staken. Dezelfde lieve schat die voor Marc dat wekkertje regelde dat ook binnen 5 werkdagen in onze brievenbus belandde en een eervolle plaats op zijn nachtkastje inneemt.
Dus opluchting nummer twee in één week.
We realiseren ons dat we het goed hebben. Niet makkelijk, maar wel heel goed! Marc belt eens lang met zijn broer en hij krijgt de vraag hoe het met ons is. Ook van andere kanten komt deze vraag en lezen wij over andere mensen. We staan dan even stil hoe het echt met ons gaat. Ook een blogpost op Raptitude (zie 'Medebloggers') vraagt aan zijn lezers om deze vraag eens te beantwoorden als reactie op die post. Het regent reactie's en ik lees er een dertigtal; het varieert en weer merk ik dat het ons goed gaat. We tellen onze zegeningen met dankbaarheid.
Vanavond krijgen we een diner, ja heus, bij H&T, met onze sanglier op professionele manier bereid. Ik zorg voor de wijn die ik gisteren gebottled heb en nu staat te warmen bij de schouw. Koude rode wijn is niet lekker. Morgen een klein feestje hier om de geboortedag van mijn lief te vieren. Ik heb de trui mooi ingepakt, de 2 lange grote ballonnen liggen klaar, de notentaart staat op de koelkast uit het zicht en ik ga hollandse kroketten maken. Dus misschien gewoon friet met kroketten en appelmoes tijdens een leuke film. Als ik zin heb ga ik naar een kerstconcert in het stadje en lever dan gelijk de decoraties af bij de winkeliers.
Nu nog even doorzetten met het opruimen van de laatste losse spullen die hier overal nog rondslingeren na de reorganisatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten