Volgens de astrologen zou 2010 mijn topjaar worden. Ik zou groeien, sterk worden, mensen zouden op me steunen, ik zou gezond zijn, voorspoed kennen. Het zou geen gemakkelijk jaar worden, maar voldoende kracht en energie hebben om staande te blijven en moeilijke situaties het hoofd bieden. Financieel zou ik een meevaller krijgen, of in ieder geval de ruimte. En bestaande liefde zou versterken of een nieuwe liefde zou gestaag groeien en zich ankeren in mijn leven.
Op de laatste dag van het kalenderjaar kijk ik terug zoals iedereen.
Bovenstaande 'voorspelling' is aardig uitgekomen. Het voelt alleen niet zo 'topperig' als verwoord in diverse magazines en krantbijlages.
Dit jaar bestond uit maar twee hoofdzaken; hout & geld.
Hout betekent voor mij warmte, zachtheid, groei, kracht, verbondenheid met aarde en hemel, staat voor schaduw en het hoorbaar maken van de wind, een schuilplaats voor de kleinste wezentjes en tere jonge vogeltjes, een nestplaats voor alle vogels, houdt de aarde vast om niet als los zand uit elkaar te vallen en gebruikt het water, hout maakt mijn zuurstof, ik adem het en kan nooit zonder. Hout is ook een gewichtige factor, zowel in massa als in zijn betekenis in mijn leven.
Geld betekent voor mij strijd, afstand, kou, een heersende macht die je machteloos maakt, geld veroorzaakt machtsmisbruik, armoede en moord en doodslag, geld maakt jaloers en hard, geld is onbuigzaam en grillig, geld is ontastbaar en kan alleen uitgedrukt worden in cijfertjes. Geld is rationeel en ongevoelig.
Hout & geld, ik heb ze beide nodig. Ook als ik de keuze had en er niets voor zou hoeven doen. Afgelopen jaar was leven voor het zoeken naar de belans tussen deze twee. We komen een aardig eind. Marc en ik zijn gegroeit en dichter bij onszelf gekomen. Wat wel veroorzaakt dat we minder op één lijn zitten in veel kleine dingen, en meer in de essentie van ons leven. We groeien niet uit elkaar, maar worden meer eigen, onszelf, meer mens, echter. Wat het ook wat moeilijker maakt, dan dat we met de massa mee zouden lopen. De liefde is gegroeit op een niveau dat we beiden niet onder woorden kunnen brengen, alleen maar kunnen ervaren, mooi!
Ik ken twee wilgen. Ze staan op een kaveltje in het zo typische Zuid-Hollands landschap. Ze staan aan de rand naast een sloot in de middagzon en de volle wind, waar ze gesteund worden door de wilgen, essen en een enkele eik. Ze zijn omstrengeld met elkaar, steunen elkaar en konden zo de hoogte in. Ze zijn niet bang voor die stormen, om alle wind te vangen en dat wat achter hen ligt te beschermen. Deze twee bomen hebben een naam gekregen van de eigenaars van dit schitterende stukje Nederland. Als ik aan ons denk, specifiek als eenheid, denk ik aan die twee wilgen; 'De Geliefden'.
Ik wil ook graag mijn volgers en anonieme lezers bedanken. Voor jullie steun, vaak lange reacties per email, voor jullie opbeurende woorden en begrip, veel lieve reacties, pakketje en twee grote kado's in de vorm van een vintage wekkertje en een doos met linten, voor jullie ongezouten meningen, soms botte kritiek, voor jullie ideëen en suggesties, voor jullie meeleven en betrokkenheid!
Het heeft onze beide enorm gesteund, heeft ons laten lachen en na laten denken, het zette ons weer met beide benen op de grond en gaf ons de kans dankbaar te zijn voor wat er is, wat we hebben en wat er komen gaat.
Dus lieve lezers; BEDANKT!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten