Mos oogsten gaat zo; Je neemt een echte Ikea-tas, zo grote blauwe voor dözen en pâckên, trekt laarzen aan en neemt het steilste paadje dat je kent richting wat ondergesneeuwde ruines. Aldaar na diverse bijna-valpartijen, stuiten we op de vierkanten stenen die met een ydillisch laagje sneeuw zijn bedekt. Met blote handen wroeten we onder de sneeuw naar de randen van de plakken mos. De tas is al snel gevuld met hele mooie plakken en het werkt fantastisch. Alleen krijg ik hele koude vingers van het dunne ijzerdraad in en door de nog met wat sneeuw bedekte plakken. Snel wat foto's van de drie stukken die nu af zijn. Als ik zo doorwerk heb ik prachtige dingen om mee voor de dag te komen...
Eind van de middag ben ik dus door en door verkleumd.
De plaat met gaten in de kachel is weer twee keer gemodificeerd vandaag, maar zonder succes. We zaten dus in een 14 graden vanavond, buiten is het flink aan het vriezen.... Morgen beter, want dan herstellen we de kachel zoals die was. Zo'n oud model hoort bij het leven van toen, niks geen dubbele beglazing, isolatie en hoog-rendements ketels, gewoon winter-leven en hard werken. Het past ons wel, we zijn gezond, jong en hebben bomen.
M'n lief kan zoveel dingen doen, dat hij even van gekkigheid niet weet wat hij wil gaan doen. Dus gaat hij starten met zijn tekencursus die hij op internet besteld heeft. Een dik boek en een schets-werkboek liggen al een paar dagen op tafel.
Hij ontwerpt al lang 3D op de computer, maar loopt vaak vast omdat hij niet tekenen kan, gewoon met papier en potlood. Dus de tijd was rijp voor een beetje scholing.
De allereerste opdracht in het werkboek is het tekenen van een zelfportret als referentie voor later in de cursus. Zijn eigen hand moet ook getekend worden en een mensenfiguur uit het hoofd, zonder voorbeeld.
Terwijl ik met een vriendin aan de lijn zit komt hij me grijnzend het portret laten zien. Ik schiet heel erg in de lach, hij ook.
"Of dit op de weblog komt?" Ik; "Als je dat wilt".
's Avonds belt m'n mams, m'n vader is opgenomen in het ziekenhuis in verband met hart-ritme stoornissen. Wat er precies loos is weten ze nog niet, maar daar zit ik dan in Frankrijk...... Echt even slikken. Ik stuur hem gauw een uitgebreid sms-je... En wacht de dag van morgen af.
Een raad van een belegen tekenaar?
BeantwoordenVerwijderenTekenen, altijd blijven tekenen. Altijd een potloodje en een boekje op zak. Vul boek na boek. Als je even zit, pauzeert, dineert.... altijd even een krabbel. Let op als het eerste boekje vol is hoe de eerste en de laatste pagina verschillen.