Krenten in de povere pap

We verlaten de gorges in het pikkedonker, bijzonder, want dat doen we zelden. Zodra het donker is en iedereen thuis van werken, zijn de wegen verlaten, de luiken gesloten en het gebied bestemd voor de dieren die het moeten hebben van de nacht. Met 6 flesjes wijn als gebaar, een potje chocopasta-van-eigen-bodem en uitgaanskleer gaan we naar H&T die wel raad weten met een mooi stukje wild zwijnendij. Alles krijgt een slowcooking-bereiding. De broccoli en courgette zijn uit hun eigen tuin, het vlees wordt zachtjes gegaard onder een gril van 135 graden en we drinken de wijn bij de warme houtkachel terwijl we engels en nederlands door elkaar halen. We lachen en praten serieus. Het doet ons goed ongedwongen bij elkaar te zijn in de wetenschap ons uit te kunnen spreken.
Een pompoensoepje -ook uit hun eigen tuin- spreekt haast tot de verbeelding, geweldig!! Eigen appelmoes en met aardappelpuree en spruitjes maakt het zwijnenvlees tot een bijzondere culinaire ervaring. Wild zwijn smaakt als geen ander vlees, tis vlees, maar zo anders! De jus is subtiel en toch sterk kwa smaak, ik wil hier iedere dag wel eten. De jagers jaagden ons even de stuipen op het lijf, maar op deze wijze mogen ze het nog eens overdoen. (Geschoten wild moet worden aangegeven bij de organisatie, het is echt geen jacht voor enkel de lol, we wisten wel beter. Met de bijkomende kennis van H&T smaakt het beter, stom eigenlijk!)
De knuffels bij het komen en gaan zijn een warme douche die anders aanvoelt als diezelfde bestaande uit water. Kletsen in je eigen taal, verwantschap voelen is als het vieren van kerstmis. De nacht is koud, vol sterren en een subtiel sikkelmaantje. De terugtocht rustig aan, gereden door m'n jarige lief die al wat felicitaties in ontvangst heeft genomen. Morgen het kadootje, de taart, kroketten en warmte, waarvoor ik zo toch echt bijtijds mijn bed uit wil.
Maar de wijn in mijn bloed moet nog even zakken voor ik slapen kan.
mmmmm Een heerlijke avond! Super, waren we echt aan toe!