Meesjes minder

Tien kilo zwaar met een vacht waar je u tegen zegt en een ingesleten plek op de bank, dat is Aai. Maar Aai vangt wel een vlot klein meesje en peuzelt dit diertje op onder toeziend oog van Cros. Dit gelukkig wel buiten op de mat bij het middenhuis voor het kattenluik. De meesjes blijken in de muur laag bij de grond te vertoeven. Ik denk dat ze daar een voorraad slapende mieren hebben aangetroffen en anders andere beestjes die ze lekker vinden. Aai heeft dit als eerste door, vaak vertoevend achter het kattenluik naast deze muur. Cros ving nooit iets anders als muizen in alle maten en soorten, maar een vogel hebben we hem nog nooit mee zien brengen. Gelukkig maar, dat gefladder in huis van een gewonde piepende mees, liever niet.
Maar Cros zou Cros niet zijn als hij vanochtend nog voor 9 uur al met een koolmeesje aan komt zetten, het kopje hangt slap aan het lijfje dat stevig tussen Cros' kaken geklemt zit. Hij is heel trots met zijn muis-met-vleugels en paradeert eerst eens wat rond in de woonkeuken... Dat had hij beter niet kunnen doen, want Joppie pakt het vogeltje af en smikkelt het achter de kruiwagen lekker op, zich afgewend van een teleurgestelde Cros die mij met een gemiauwde volzin verontwaardigd komt vertellen wat er met zijn prooi gebeurt. Ach ja...
Ik ben het tochtgat 'keuken' zat. De lange wand en de kopse kant zijn tegen de rots aangebouwd, de andere lange kant met enkel glas raampjes is een enkelsteens muurtje en het gat onder de afzuigkap is altijd open. Het tochtgordijn dat we ervoor hingen hangt een 12cm boven de tegelvloer en de schouw zuigt die koude lucht aan. Ik moet er wat op verzinnen. Dus komt de naaimachine naar beneden en een lap donkere dikke stof.
Terwijl ik aan het knippen en spoeltjes opwinden sla, heeft Marc even mijn hulp nodig. Weer het dak op om te kijken of hij iets kan vinden waardoor het nog steeds lekt. Ik laat de lappen even rusten en klim ook even op zolder om te kijken of er van binnenuit me iets opvalt. En weer is er niets te vinden wat zou kunnen lijken op een gat dat lekkages veroorzaakt. Marc improviseert met een zinken plaatje een mogelijke lekkage. Ik verwijder met een stokje spinnenwebben en vermijd contact met de talloze hoornaarnestjes en wespennesten als mooie papieren bolletjes vastgekleeft aan de planken.Overal zie ik oude slangenvelletjes, groot en klein, muizenskeletjes en één ratteskelet. Verder is het een vieze stofbende, koud en voorzichtig lopen over de planken die over de isolatie ligt om er toch te kunnen komen. Ik sluit de boel maar weer af om me weer te wijden aan het gordijn.
Ik krijg het niet af voor de lunch die ik snel klaar heb, want P heeft een verrukkelijke zelfgemaakte erwtensoep voor ons achtergelaten.

Dan is het houthaktijd.
Gisteren slijp ik een ketting en kijken we de olieleiding na, want de ketting krijgt zo weinig. Dat is niet raar als je met een koude motor gelijk wilt zagen, de olie is dikker als stroop, dus het is weer even wennen in de kou. Marc plantte 'ff' 65 denneboompjes terwijl ik een treklijn span in een esdoorn die vlak langs het chateau staat en zeker schade gaat geven als deze eens om zou gaan vallen; weg ermee. Dus vandaag zijn de kleine twee kettingzagen in orde en duiken we het bos maar weer eens in voor wat onderhoud en misschien een beetje droog voor vanavond.
Het is zwaar werk en het hout moet ook geklooft en naar de auto gesjouwt worden...
Het is wel heerlijk om dit werk samen te kunnen doen. We nemen altijd wat drinken mee zodat we ook echt pauzeren.
Eind van de middag legt m'n lief het hout in de schuur en vult de kruiwagen en de kachel voor de avond. Ik slijp de ketting van de grote zaag en ruim verder alles netjes op.
Het gordijn maak ik 's avonds af en was het even uit. Een extra stuk naai ik erop om te voorkomen dat het lichte gordijn na een week in en uit lopen weer vies is. Decoratief en practisch.