foto's

Op de terugweg van de laatste schoonmaak-klus rijden we even naar het dichstbijzijnde stuwmeer. We hebben gehoord dat ze dit leeg willen laten lopen voor onderhoud en zijn benieuwd hoe een leeg stuwmeer eruit ziet. Misschien wel resten van bewoning of andere interessante dingen.
Het is een heel apart gezicht en we stappen echt uit om dit even te bekijken. Meer locals stappen op hun quad of wandelen er naar toe, het gebeurt niet vaak!
Als we naar huis rijden zien we nu goed hoe ze dit doen. Niet alleen met turbines of pompen, maar ook via de toeristische trekpleister; de waterval. Met bordjes ernaar toe met een parkeerplaats en vermeldt in alle boekjes over de omgeving.
We zien het water met grote hoeveelheden van de top van de waterval denderen.
Wat normaal met het blote oog vanaf het bospad nauwelijks te zien is, kun je nu niet missen!

M zet de twee borelingen in een glaasje water. Ze vallen op omdat ze tussen het nog dode verdorde blad op de paden een felrode kleur met appelgroene tinten laten zien.
Een eik langzaam geboren zien worden is eigenlijk wel heel erg mooi. Het boompje dat z'n millimeterdunne stammetje al naar het licht richt!


M neemt het initiatief, Marc haalt oud hooi uit de stal. Een heus aardbeienbedje. Het bos zelf staat bezaait met bosaardbeien en ik zie al veel bloemetjes. Ze zijn lekkerder als gewone aardbeien en je kunt er je tanden mee bleken. Ik ga snel eens speuren of ik er ook stoffen mee bleker krijg. M en ik doen samen een stukje en we babbelen, meidenbabbel. marc komt onhoorbaar aanlopen en gaat zitten tussen de bloemen op de rand van het muurtje boven ons om hem pas op te merken als ik ga staan na een 10 minuten. Hij zit daar stilletjes grijnzend naar ons te luisteren.


Vergeet-me-nietjes staan nu in bossen overal om ons huis heen en het stalpad ziet er blauw van, naast het frisse groen van het jonge gras met daartussen de grootste paardenbloemen die ik ooit gezien heb.
Samen met het gipskruid is het nu al een lust voor het oog.

Pruimenbloesem


De waslijn in een slangenkuil was vanmiddag een ingelast werkje. De linnen witte lakens komen uit de kast. Dit seizoen toch maar proberen iets biologisch te vinden in de winkels of in de natuur, dat bleekt. Het is lastig om de vergeelde randen eruit te krijgen.

Alleen in het zwembad cq de slangenkuil kunnen de lakens hangen, maar het bleef een halsbrekende toer omdat het zwembad swinters als klus- en opslagplaatst dient.


Het achterterras is klaar. Helemaal gevoegd, netjes afgewerkt met zand aan de randen dat snel verdicht en de speelse grapjes die Marc inbouwd. Eén van de katten heeft wat pootafdrukken in het nog zachte voegsel gedrukt, Marc een kleine spiegelscherf en zo nog meer. De pootjes van de tonnelle hebben een witte hammerite-sokje aan. Ook het jaartal moest vereeuwigd worden; MMX. mmmmmm M-en