De werkbank, 4 tonnen met oude diesel, een paar honderd lauzen, een flinke kub mest en afval is weg uit deze ruimte. Klaar voor de ezels....
Half 6 is het 'dag' voor ons. We kunnen al wat dagen de ketel niet meer stoken, geen droog stukje hout te vinden. De schouw moet het doen met nog levend hout en deze ochtend krijg ik er zowaar nog leven in zonder aanmaakblokjes.
Vannacht heeft het doorgeregend alsof we in de moesson zitten.
Zo uit ons bed drinken we koffie en zitten we bij elkaar alsof Roel niet weggaat.
Maar Yo weet het wel en komt ons steeds nog om een laatste knuffel vragen en kijkt het baasje verlangend aan.
Pas bij de auto zijn er de laatste woorden. Roel vond het een schot in de roos, het klikte en we hebben het erg goed gehad met z'n drieeen.
Los van het weer hebben we toch veel gedaan;
-Brem geknipt voor de broodoven
-De stal is schoon, leeg van rommel en opgeruimd
-Een stuk moestuin is ontgonnen
-De mest uit de stal ligt boven naast de moestuin
-Er is water in de moestuin door de 2e overloop aan te vullen met een thyleenslang (gevonden in het bos)
-Veel SL-werk kunnen verzetten en Roel heeft aan zijn verslag kunnen werken
-Groot stuk ezelhek is gerepareerd
-Appel is gesnoeid
-Zand in de kuilen op de oprit
-Hout gesprokkeld
-Stenen versleept
Het was bijzonder hoe we onszelf konden blijven, ons ding konden blijven doen.
Meestal ben ik teveel met de gasten bezig, ook omdat ik altijd een voorsprong heb. Ik leg de contacten en onderhoud deze met vrienden familie en de meewerkende gasten. Tijdens bezoeken is er minder tijd en aandacht voor elkaar en haalt ons uit ons ritme. Dit keer in veel mindere mate en we voelden ons hier heel prettig bij.
We hebben veel geboomd en gepraat met elkaar, veel emotionele raakvlakken en dus ook de verdieping door confronterende vragen en momenten waarbij er het vertrouwen en de rust was om ons uit te spreken.
We voelen ons gesterkt en begrepen, gesteund en gerespecteerd. Ook de verschillen mogen er zijn.
Marc gaat terug naar bed en ik warm me op onder de douche om daarna naar de markt te gaan. Het is er 1 graad boven nul en terwijl ik mijn groente bij elkaar zoek begint het te sneeuwen. Auto's die al wat langer op het plein staan hebben een flinke laag sneeuw op hun dak. Ik loop in een windjack met een dunne broek en heb bevroren vingers. De wijnman zijn Merlot is natuurlijk nog beter als vorig jaar. Ik denk " het zal wel" en reken 7 euro af zonder te reageren op zijn verkooppraatje voor witte wijn.
Verkleumd ga ik naar huis en een vrachtwagen en ik weten elkaar in een bocht maar net te ontwijken. Hij toetert van de schrik als we alweer 'en route' zijn. Thuis tref ik Marc aan de telefoon met de nieuwe eigenaar van zijn verkochte bedrijven.
Het wordt waarschijnlijk tijd voor hem om Nederland te vereren met een bezoek voor regelzaken. Eerst maar eens het werk daar inventariseren, misschien valt het mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten