We hadden het op de wegen al gezien dat het druk is met mensen die naar familie en hun vakantiewoningen reizen.
De kerst van de fransen begint vroeg in de Kerstavond. Grootse meergangen maaltijden worden gemoedelijk met elkaar bereid, de gastvrouw neemt het leeuwendeel op zich en iedere dame die binnenkomt gaat helpen. Het Kerstmaal duurt uren en aan het einde van de maaltijd gaan er nog veel mensen naar de nachtmis. De dag erop, ze hebben vaak logees van familie die ver weg wonen of na het feestmaal niet meer de weg op willen, viert men met elkaar de kerst en de maaltijd wordt nog eens dunnetjes overgedaan. We vermoeden dat dit gepaard gaat met een extra glaasje en chocolaatje.
Gisteren ben ik nog even boodschapjes gaan halen, wat gewone groenten, ontbijtpap en mandarijntjes.
Ook hier in het kleine stadje is er niets meer te bespeuren van een crisis of consuminderen. De rij bij de viskraam is langer dan 10 meter en een prima gelegenheid om bij te kletsen. Voor een platvisje kun je er deze keer niet terecht; bergen oesters, garnalen en kreeften sieren de eenvoudige kraam. De groenteman heeft lichi's en de super blinkt even uit in enkele wel heel tropische fruitsoorten die er eerlijk gezegd nogal belabberd uitzien voor de prijskaartjes die erbij hangen. Een nieuwe stellage is gemaakt voor de feest-chocolaatjes. De duurste was een doosje met praline's van 8 euro en 5 cent voor 150 gram.... Ik loop maar door naar het gewone gangpad met lekkere repen en geef mezelf 2 merken voor deze kerst.
De drukte vind ik vervelend, lachend 15 minuten in de rij en de overdaad schaadt. Iedereen lijkt met iets anders bezig als met kerst. Ik kan me nog een trend herinneren, een beetje minder. Maar het lijkt meer op een paar dagen compenseren van het zuinig doen afgelopen jaar.
Ik bezondig me aan een doos grote garnalen die ik in veel knoflookboter in de oven laat garen met 'kale' broccoli en pasta.
Met een restje ijs als toetje hebben we een erg leuke kerstmaaltijd die aansluit bij ons alle twee.
Mijn kerstbeleving uit ik door de natuurlijke kerstversieringen en het branden van kaarsjes. Ook mijn houten kerstmolentje draait zijn rondjes, ik heb nog 8 kaarsjes over.
Marc ervaart de kerst op eerste kerstdag, als een stille vredige deken die de mensheid even verwarmt en tot stilstand brengt zodat er tijd is even stil te staan bij het leven zelf. Het is een gevoel, zijn gevoel, waar hij geen specifieke uiting aan geeft. Zonder fratsen, versierselen of extra's op tafel, zonder familie-bezoeken of kerstkaarten zou hij Kerst nog steeds zo beleven. Ik heb meer 'nodig' en mis zijn betrokkenheid bij hoe de mensen uiting geven aan hun Kerstgevoel. Het doet geen afbreuk aan mijn beleving van dit licht-feest, maar trek de 'uiterlijke kar' wel alleen... Het is jammer dat hij er op de markt niet bij is, hadden we samen ons kunnen laten trakteren op een koffie in de kroeg.
Als ik bijna thuis ben zie ik Marc zijn feestje; de zaag inwijden met het omhalen en kleinmaken van een dikke dode kastanje. Een feest om met een grote zaag met veel vermogen dit harde hout klein te krijgen. Zodra het hout binnen ligt genieten we van de lekkere eetgeur uit de keuken, de kaarsjes en de lieflijke sfeer in huis. Castel krijgt slagers-restjes.... kwispel hap slik weg kwispel.
We kijken een film over Cleopatra, die zolang duurt dat de nacht al gestart is als de aftiteling begint. Een heuse kerstfilm, er wordt een kindje geboren, maar het heet helaas Ceasar en geen Jesus.
Ik mis deze 1e Kerst op ons nieuwe geisoleerde plekje in den vreemde wel de betrokkenheid met anderen, zij met mij en het 'iets samen doen'. Voorheen was dit samen zingen in de kerk, het samen versieren van huis en of tuin of het bereiden van een maaltijd voor en met gasten.
Mijn kerstbeleving wordt toch vorm gegeven door de versieringen, extra kaarsjes en wat extra's met de maaltijden. Als ik deze weg zou laten, zou ik me toch wat verloren en alleen voelen. Vreemd toch dat dat afhankelijk is (in mij !!) van externe dingen??
Vanmiddag zijn we uitgenodigd bij vrienden voor een heus Kerstmaal. Ik maak een 'tafel-stuk' waar 9 kaarsjes in passen omgeven met dennegroen en wat rode bessen en lintjes. Het lange slanke ding zou mooi staan op een lange eettafel, ik hoop dat we hem heel meekrijgen. Ook een reden om de fleece-outfit in te ruilen voor een feestelijke verschijningsvorm. Castel mag ook mee, ik moet alleen Marc nog ompraten dat ze daar mee naar binnen mag voor 1 keertje....
Morgen, 2e kerstdag, bestaat hier niet. Het gewone leven in vakantietijd start dan weer met open winkels en het eten van de restjes.
Wij gaan een jaar 'wonen en leven in Frankrijk' evalueren. Het is morgenavond precies een jaar geleden dat we na een hele vermoeidende spannende mooie rit hier aankwamen met een volgepakte auto. Het huis was een graad of 5, we hadden geen electriciteit en geen warm water, geen katten of Castel en geen plannen om nooit meer weg te gaan. Een bijzondere dag zal deze 2e Kerstdag altijd blijven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten