Ondanks de anti-biotica, waar de meest bizarre bijwerkingen bij op kunnen treden, jeukten m'n handen zo om aan de slag te gaan dat ik besloot toch de boom weg te halen. De boom is de helft van een acacia met een dubbele stam van een jaar of vijftig. Hij hangt vol met Vogellijm (mistletoe of gui in het frans). Tevens wordt ons zicht vergroot en staan er een stuk of vijf jonge acacia's onder, dus nieuwe aanwas genoeg.
Helaas voor de franse lijster, te herkennen door zijn harde ratelroep, die daar fourageerde en zo ook de gui goed wist te verspreiden. Vogellijm is een parasiet die de bomen op lange termijn kapot maakt door de wortels die alle voeding uit de boom trekken. 's middags was de boom weg en de doorkijk is echt super. Zo hebben we ook meer licht en ruimte in de groentetuin.
Castel is een probleem aan het worden. De meest simpele dingen kan ze niet leren. Niet tegen mensen opspringen of stoppen met achter het wild aanrennen. Als ze zou luisteren naar correcties is het geen probleem, maar het lijkt een oost-indisch dove kat. (een zware belediging voor een hond) Ze kent het fenomeen 'hek' maar toch negeert ze ze als wij ons even omdraaien. Ze is zo aanhankelijk dat ze heel de dag achter je aanloopt. Ze kan zichzelf niet vermaken. Ze bijt alles stuk dat ze tegenkomt en steelt kauwbare troep uit de prullenbak in de schuur. Ze blijft azen op de katten en zeker als we niet in de buurt zijn moeten ze het ontgelden. We hebben geen know-how, tijd en energie haar goed te trainen, wat ze echt nodig heeft, en ze blaft niet als er bezoek komt. Onze laatste hoop is gevestigd op de vorige eigenaar, om hem om advies te vragen. Wordt dus vervolgd.
Franse feestjes;
ingredienten: een stel fransen die elkaar niet vaak zien, een paar onbekenden, redelijke temperatuur en een goede ambiance. Hussel het geheel bij elkaar en het resultaat is ongekend. Het jonge parijse stel was voor een paar dagen werk even naar de gorges gekomen. Aan de rook uit de schoorsteen konden we zien dat ze er weer even waren. Via email had ik ze laten weten dat we het heel leuk zouden vinden ze weer eens te zien, dus het voorstel had ik al laten vallen om elkaar op te zoeken en te eten samen. Clara had dit idee verder uitgewerkt door alle buren uit de gorges uit te nodigen. En wat vrienden van hen uit Parijs die er toch waren om mee te werken.
Rond half 8 was het zoeken voor een geschikte parkeerplaats op de helling van 14 graden in het pikkedonker. Maar eenmaal binnen was het feestje al in volle gang. Een informeel samenzijn, allen met een glas in de hand, warm welkom, gelach en gepraat en het werk bewonderend. (van hun schuur wordt een woning gemaakt) De huizen hier zijn enorm groot en verdeeld in heel veel kleinere ruimtes. Maar plek voor een geimproviseerde tafel voor twaalf is er altijd. De dames brachten een dessert mee. De vrouw van de oud-burgermeester, ik en onze 'buuf' Mauricette hadden ons best gedaan. Een rijstevlaai (het baksel was zowaar gelukt) 2 pruimen/abrikoos-taarten en iets waarvan ik de naam niet weet maar verschrikkelijk!! lekker is. Vanaf binnenkomst tot weggaan is het feest met een hoofdletter. Men lacht en plaagt, kletst en verwonderd zich. Er wordt niet geklaagd of over gezondheid en anderen gesproken. Er worden liedjes gezongen, de dames solo dus de volgende keer studeer ik er 1 in, en foto's gemaakt. De afwas is opgestapeld tot aan het plafond van de keuken. (niet zo moeilijk met 12 gasten en een laag plafond)
Aan het einde van de maaltijd gaat de drankkast open en je kan het zo gek niet bedenken of het staat erbij. Van bronwater tot de meest illigale eigen brouwsels met 80%. Van jong (23) tot oud (80+) wordt er geproost en getoast en iedereen rijdt gewoon 'keurig' naar huis. Aandoenlijk om de buurman te zien zoeken naar de kanten van de weg met een gangetje van 20 per uur. Maar geen dronken mensen??!!!! Zou er iets in het eten zitten? Het brood misschien?
De dag erna barstte mijn kiespijn los, afgezien daarvan hadden Marc en ik geen kater, hoofdpijn of andere klachten. De rozige after-party voelde echt aan als een feestje.
Ik kijk de zaden uit de grond en de kas werkt uitstekend. Vele bloemenzaden hebben hun eerste 'loof' al laten zien. Het beloofd een ware vlindertuin te worden. In het voortuintje stond verwilderde passiebloem zonder bloemen en een grote laurierstruik. Verder sprietjes van het blauwe druifje. Wij dachten nog; dat wordt niets meer. Maar wat blijkt, we hebben nog nooit zoveel blauwe druifjes met zo'n diepe kleur bij elkaar gezien. Een waar blauw feest! De wilgen zijn bijna uitgebloeid, de fortsytsia die we gesplitst hebben doen het alle 4 en alle bomen laten al hele kleine groene knopjes zien. Als het hier weer eens regent zal het in 1 week groen zien en zijn we van ons uitzicht af.
Het water dat Christian hier overal naar bakken heeft geleidt heeft me geinspireerd om een waterloop van bamboe te maken. Het splitsen is een makkie en het weghalen van de tussenschotjes een geduldklusje met een beiteltje en schuurlinnen. Het resultaat is fantastisch. De bakken en teilen die we hier gevonden hebben dienen als opslag en om de gieter in te dopen. En het streelt het oog! Het scheelt heel veel lopen en zo droog als het nu is is geen uitzondering. Zeer de moeite waard om daar tijd in te stoppen.
En zo rommelen we wat aan......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten