Oh help. Bedacht me gisteravond onder de donzige wol dat Marc binnenkort jarig is. En voorgaande jaren ben ik heel creatief geweest met het verzinnen van een aardigheidje of het 'maken' van een extra bijzondere dag. De weken vooraf vroeg ik hem dan wat hij graag zou willen en dit leverde altijd een enorme strijd op. Als het niet tussen ons was, dan wel in hem. Zijn verjaardag vergeten of overslaan is uit den boze, maar er van te voren over beginnen ook. Dit jaar was ik het dus bijna vergeten, zoals hij de mijne voor het eerst in 7 jaar vergat dit jaar. En het uitblijven van een kado vind ik niks erg, maar er helemaal niks aan doen is gewoon jammer. Ik ben altijd blij als ik er weer een jaartje bij heb. Hoe hij tegen zijn verjaardag aan kijkt is me nog steeds een raadsel, maar deze keer; ik zeg niks, van te voren. Nu heb ik geen geld om een aardigheidje te kopen, ik zou ook niet weten wat. Ik weet wel wat hij echt nodig heeft, waar hij diep gelukkig mee zou zijn, maar dat zit er echt nog niet in; een nieuwe computer die zijn zware ontwerpprogramma's aan kan. Helaas, die moet nog wachten. Langer is zijn verlanglijstje niet en ik blijf dus in het ongewisse en diep in gedachten. Aan uit eten heeft hij een hartgrondige hekel, zeker als we maar saampjes gaan en aan zo'n tafeltje lang moeten wachten op het eten, hij niet roken mag en na afloop nog moet afrekenen ook, pure straf. Fijne warme kleding; we komen erin om. Mutsen, sjaals en wanten; hij draagt 1 muts, de rest ligt stof te vangen. Een boek? Ik kan zijn smaak niet inschatten en ook daar hebben we er een paar honderd van liggen, sommige nog niet gelezen. Met een dure fles whiskey mag ik niet aankomen, ok, die beroemde goedkope gebottelde fazant dan maar en niet als kado, maar gewoon onderdeel van de maandboodschappen. Ik weet het echt niet! ...... :-(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten