Afblijven grote Rooie, is van mij!
Ik help je wel zus!
Zie je, die Rooie gaat al weg.
Vandaag was pakdag. Het bezorgd me hoofdpijn, want de koffers mogen niet te lang, te diep en te breed zijn. Leeg zijn ze ok, vol zijn ze te groot. Eén tijdschrift meer of minder lijkt een kilo te schelen op de weegschaal, en de handbagagekoffer mag weer niet alles bevatten. Een kleine steen mag niet mee. Een blok hout voor Anna dan wel? De laptoptas is zelf al 6 kilo, dat heb je met die oude dingen, dus toch maar een boek van Saskia Noort en niet de Duivelsverzen, dat wordt afkicken. Het blijft regenen, de modder overruled mijn gevoel voor het hebben en behouden van een schone vloer in de woonkeuken. Eind van de middag wordt ik door een logee op vier voeten op mijn nummer gezet, want Balou staat al binnen voor zijn verzorgers de drempel over kunnen stappen. Dat is nu eenmaal zo met honden van Nederlanders, die weten niet beter of mogen overal naar binnen, ik laat los, acuut. Balou komt logeren, zijn verzorgers gaan op vakantie en hij kan niet mee. Castel vindt een speelmakker ook geweldig, want ze wint alle wedstrijden; apporteren, zwemmen en klimklauteren in het bos. Ook pikt ze eens een brokje mee van een ander, mooi meegenomen. Ook nog even afwerklatten een 2e beitslaag geven, opruimen, afwassen, eten, kachel aan houden en op Sooty letten die nog wat gedrogeerd rondloopt. Ze speelt, dat is al een goed teken. Bij het binnen denderen van Balou zie ik 5 flitsen door het huis. Merlin vlucht naar boven, DQ probeert hem bij te houden en blijft steken op de bovenste trede. Dan komt Balou even naar de trap, die snuffelt gewoon even wat rond, wat zal hem dat kattengebroed nou schelen? Maar dat weet DQ niet, die schrikt zo dat hij door de trede naar beneden klettert en zich probeert om te draaien waar de hoogte te gering voor is en er treden in de weg zitten, Klaboem, klettert nog een trap naar beneden. Ik schrik ervan, maar het kattenluikje maakt ook geluid en ik zie hem met de dikste staart ooit op de muur zitten die de moestuin afgrenst van het huis en de secadou. Niet zichtbaar gewond dus.
Om Balou te laten wennen aan mijn stem en de andere omgeving ga ik met die twee naar het meer. Castel gaat een lange baan trekken terwijl Balou tot zijn buik zoekt naar stokken van zijn formaat. Het is tenslotte een New Foundlander die graag zwemmen. Balou wil vaste grond onder de poten, maar als ik weer terug naar huis wil blijft hij uitgelaten staan. Niks hier weg, lekker wateren en plonzen. Jammer, het is bijna donker, de kippen moeten nog naar binnen, de kachel opgestookt en ik heb nog een hoop te doen. Ik ben bekaf... Zo m'n bed in, slapen, morgen weer een dag! Ow, eerst nog even de honden knuffelen en warm douchen, dat zal me goed doen.
Komende dagen geen logs, druk met reizen, vrienden knuffelen, bijpraten en wennen. Tot ergens tijdens Kerst dan maar. Dag allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten