Na een dag schakelen, een dag dat Marc weg gaat voor die paar dagen en ik mijn eigen ding kan doen in de stromende regen, stond ik vandaag al vroeg naast bed. Ik heb er helemaal zin in; het huis versieren. DQ ging in de regen mee de helling op om dat dennentakken te knippen. Ik kroon de drie die bij elkaar tussen bramenbossen staan wat op. De takken zijn zo mooi, met glanzende naalden, en volgezogen, dus zwaar van hars. Het viel niet mee om ongeschonden naar huis af te dalen met in 1 hand de takkenschaar en in de andere die zware bos met geurend groen.
Van links naar rechts heb ik de draagbalk met dennengroen versierd, 1 lang snoer lampjes en verder allerlei lieve oude versierseltjes erin. Niet zo'n strakke guirlande als voorgaande jaren, maar wel authentiek als u de lampjes weg denkt.
Ook in de keuken is het behaaglijk toeven koken.
De katten spelen al maanden met deze ene doos. Wat kippenveren en deco-veertjes die knalrood geverfd zijn doen al wonderen. Laat staan een klein rendiertje in winterkleer dat ze van een pen van de trap gejast hebben. Het is hetzelfde als met kleine kinderen; 's avonds ruim ik alle speeltjes op door ze in 'hun doos' te deponeren die ik rechtop zet. Iedere avond weer ligt de doos op zijn kant en het speelgoed overal verspreid. Ook de sjaal van het kleine sneeuwpopje, prachtig spul voor de kleintjes.
Onze telefoon laat een knipperend rood lampje zien als iemand gebeld heeft. Hoogst irritant zo naast het bioscoopscherm (monitor). Ook daar heb ik een oplossing voor gevonden.
Hoe posh om een prefab mini kerststalletje neer te zetten met lampjes erom heen. Het kan me dit jaar weinig schelen, het geeft licht en het staat zo leuk tussen citroengeranium en knoflook.
Simpel; een goedkoop prul, oh nee, sneeuwmannetje half van natuurlijke materialen, zeer brandgevaarlijk, dus aan de stang van het tochtgordijn.
Beide tochtgordijnen hebben 4 van deze namaak kerststerren, die zijn hier helaas niet te krijgen. Mooie planten, maar hier zijn deze neppers katten-proof en ze hebben nog een knijpertje ook, ideaal.
Met de Franse slag; een snoer lampjes achter de stok van het gordijn voor de keuken, wat rood draad over de snoeren en het ziet er schattig uit in dit wel heel donkere hoekje.
Stijlloos en Franse slag; lampjes om de potplantjes heen.
Deze supermooie smeedijzeren antieke kandelaren hebben even groen en lint. De kaarsen kunnen branden, maar dat moeten we wel in de gaten houden ook al zijn we prima verzekerd.
Leuk contrast met die (te) superstrakke handel van het dubbelglas.
Het lantaarntje dat eerst boven in het trapgat hing. Lange bezoekers stootten daar hun hoofd tegen. Nu hangt het voor het zijraam, met wat eenvoudig groen is het net wat feestelijker. Het ziet er in ieder geval puur natuur uit.
Halverwege dit gerommel onder begeleiding van een mooi muziekstuk (de Messiah, kan ik nu ongestoord van genieten en hard zetten, prachtig!) zie ik de zon even naar binnen schijnen. Tijd voor een wandelingetje brievenbus waar ik leesvoer aantref van mijn penvriend. Die weet ook precies wat ik nodig heb voor de lege momentjes tijdens mijn reis naar Engeland. De werkzaamheden aan het pad vorderen gestaag; een nette plat gewalste laag donker grind dat over een paar jaar wel weer de nodige hobbels en bobbels zal hebben en waar grassen, wilde bloemen en bramen wel in willen wortelen. Prima, voor nu is het wel even prettig om zonder wiplash de gorges uit te kunnen en de lading achterin heel te houden. (ik overdrijf nu natuurlijk wel wat, maar toch) Ik loop toch met Castel naar de rivier waar ik wat typische plaatjes schiet van het sombere natte schouwspel dat door die bleke zonnestralen beweging krijgt en denk terug aan mijn avontuur daar van van de zomer. Het water stroomt net zo hard door de gorges als toen en mijn renaissance 2012 lijkt bijna ten einde. Terug boven ziet Castel eruit als een monster, ze heeft tijdens mijn fotograferen een holletje uitgegraven, een vieze Lady Vagebond, maar wel heel blij met de wandeling.
Nadat ik de Rode zo te grazen nam zondag, mag ik niet vergeten de vloeistoffen na te kijken. Fijn dat ik dromer-af ben, want amper meer transmissie-olie of motorolie. Terwijl de verwarmingsketel in de schuur een aangename geur verspreidt door het droge eikenhout dat we hebben, laad ik de rode vol bij de stapel om dit in de schuur te leggen. Het scheelt lopen door de modder met 1 blok, want die zijn nogal lang en groot, als ook de ketel en de schouw. (Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.) De wals en grindwagen jagen de katten de stuipen op het lijf, maar met mijn onverschillige houding ten opzichte van die herrie blijven ze buiten en spelen met elkaar en de kippen. (Weer een kip foetsie....?) Tot het donker is rommel ik zo wat aan en de hemel trekt schoon, waardoor het fris is en plaats maakt voor een overdonderende sterrenhemel. Lekker lang douchen en dan het virtuele wereldenwerk aanvangen na het oppeuzelen van de lekkere pasta in witte wijnsaus die ik gister kookte.
Katten dozen zijn een bijzondere combi hè? ;)
BeantwoordenVerwijderenZiet er gezellig uit daar!