Ziekenhuis

Ik kom er bijna nooit, gelukkig. De onmaakbare kunst is ook om er zelf als patiënt niet in terecht te komen. Afgezien van de ongelukken in kleine hoekjes lijkt het niet zo heel moeilijk met alle kennis die er is om gezond te blijven. Goed en gezond eten, niks doen waar 'te' voor staat, lekker bewegen, het liefst buiten en niet te veel stress aan gaan. Dit laatste is in een compacte maatschappij waarschijnlijk de moeilijkste. Naast het wonen en werken in verstedelijkt gebied natuurlijk, want de lucht die je inademt kun je niet even zuiveren....
En toch ben ik afgelopen jaren diverse keren geschrokken van beide ouders die beide toch ziek werden, inclusief een ziekenhuis opname. "Wij worden 100!" is hun uitspraak en daar ga ik ze aan houden, maar toch blijft het een onaangename situatie om gedwongen gescheiden te zijn en je lijflijk lot in de handen van specialisten te leggen, die dan wel meer weten over hoe het lichaam fysiek werkt, maar nog weinig tot niets van het stuk tussen de oren naar het hart en weer terug.
De kamers op de afdeling zijn klein en bevolkt met twee mensen en de airco wasemt alles behalve frisse lucht uit. Het is ondanks de fris witte muren, ruime lichte hal en grote planten een plek voor zieken... Dat zal nooit veranderen.
M'n moeder is ziek en de medicatie slaat niet aan. Veel bloedonderzoeken, kweek en andere onduidelijkheid laten haar dus nu al 10 dagen in het bed rusten. Koorts en doorgestoomd eten zonder smaak werken niet echt mee aan herstel. Het tweëede zware onderzoek mislukt en er wordt naar paardenmiddelen gegrepen.
Dit lijkt effect te sorteren en biedt soelaas... Voor nu en even.
Veel bezoekjes van vrienden, pa en mij doen veel goed. Ook de kleine J. -kleinkind van 3,5- heeft het effect van medicatie. Ze hoopt voor of tijdens het weekend gewoon lekker thuis uit te zieken, vertrouwde omgeving, echte mantelzorg, lekker eigen eten vers van het land, fijne muziek en de boten, de rivier en de stadse skyline als uitzicht.

Ik ben heel erg blij dat ik bij hen ben voor de tijd die ik nodig heb. Dit keer eens 100% voor hen & mezelf zonder een lange lijst regeldingen en heen en weer geren en gesjouw met spullen. Mijn lift is geregeld, dus de vakantie is een feit!
Het enige dat overblijft is de moeite die ik heb met het instituut 'Ziekenhuis'.