Wij hebben een leuke, lieve en wat domme hond. Sommige dingen kan ze heel goed, andere absoluut niet. Eén van haar top-talenten is het uit de lucht happen van vliegen. Hier zijn wij natuurlijk zeeer content mee, dat snap je! Ook terrassen stofzuigen kan ze goed, van de broodkruimels blijft er geen één achter. En het water schoonmaken, ook daar is ze de beste in. Maar het happen naar vliegen, ach, dat is zo haar hobby rond het huis als wij haar met rust laten of het is te warm om op de kippen te passen. We horen dan zo nu en dan 'Klap!' van de kaken die denken weer een vlieg gevangen te hebben, 9 van de 10 keer is het mis, maar toch, die ene vlieg minder is ons een zegen en haar ook.
Normaal wachten we met haar erbij te roepen als we op het achterterras een boterham eten. Vanavond eens een keer niet.....
Afgelopen week is er iedere avond op het achterterras een wesp die boven onze boterhammen zijn ronde doet. Ach, zo ééntje, laat maar zoemen. Hij snoepte van de verse winter-perzikjam, verzoop er bijna in en zoemde weer verder op weg naar de vleeswaren. Gisteren waren het twee wespen, dus had wesp 1 versterking gehaald om al datlekkers weg te snoepen. In ons zijn ze niet geinteresseerd, alhoewel, wel nieuwsgierig. Dus zoemen ze voor je ogen en je neus en bijna je mond in, de luchtverplaatsing van de vleugels kan je voelen, brrr.
Vanavond verschijnen er 4 op het toneel, het moet niet gekker worden! Eén presteert het om een stukje ham van Marc's bord te pakken en ermee weg te vliegen, zo groot als hij zelf, fascinerend! Maar ik ben het wel zat, ik durf niet rustig verder te eten, dus roep ik in het frans de hoornaars te hulp die in geen velden of wegen te bekennen zijn. Als ik frans praat reageert Castel onmiddelijk, denkend dat ik het tegen haar heb. Maar zij wacht boven de keuken op het paadje altijd tot ze na de maaltijd geroepen wordt voor het stofzuigen van het terras. Dus die verzet geen poot totdat ze 'viens!' hoort.
"Frelons, aident nous stp!!" Ik hehaal deze smeekbede twee keer en geloof het of niet, er komen er gelijk twee aan, in formatie! Maar hoornaars in elkaars gezelschap mondt meestal uit in oorlog, zo onverdraagzaam als roodborstjes ook kunnen zijn. Dus de één jaagt de ander weg en de overwinnaar gaat op jacht naar een wesp, of twee. Die zijn niet gek en vluchten onder tafel waar we beide met blote benen gespannen afwachten wat er gaat gebeuren. had ik nu beter wel of niet om hoornaar-luchtsteun kunnen vragen? Eindigt één van de wespen als die sprinkhaan vorige week??
De wespen blijven in de buurt maar weten de hoornaar te vermijden. Die druipt af, geen wijn om van te snoepen en de jampot is nog dicht. We roepen Castel er maar bij, misschien dat ze naast vliegen ook wel wespen vangen wil. En warempel! Ze vangt er één. De wesp die zojuist met veel moeite een stukje zwoerd heeft afgekloven van het reepje dat we voor Shadow hebben bewaard en op het randje van Marc's bord ligt. We hebben de wesp zijn verrichtingen nauwlettend en bewonderend gevolgd, het insect vliegt op, daalt iets en.. 'klap' , dat waren Castel's kaken.
Dit is nu de natuur optima forma..... En wij eten ons bammetje met jam op, in alle rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten