Een week of 6 geleden keek ik misnoegd naar mijn nagels; afgescheurd, afgebrokkeld, vieze randen en verkleuring van de stukjes die nog intact waren en meegegroeide nagelriemen. "Jammer, maar dat is hier niet anders." dacht ik nog.
Door iets voorzichtiger te werk te gaan in de moestuin en tijdens andere karweitjes krijg ik het toch voor elkaar enigszins nette nagels te hebben. En de zaterdag voor mijn vertrek lak ik ze met een potje gevonden diep roze-rode lak. Marc moet noodgedwongen aan de afwas terwijl ik koket met mijn handen schud om de opvallende lak goed droog te krijgen. Ik kan er maar moeilijk aan wennen en denk soms even in een flits dat ik bloed zie, om dan te ontdekken dat het gewoon nagellak betreft.
Het grootste voordeel is toch wel dat de verkleurde nagelrandjes niet te zien zijn. Iedere dag met je vingers in de grond maakt dat je ook dagelijks lang moet boenen voor het vuil eronder weg is, maar sommige plantsappen en vruchten trekken diep in de huid en nagels en ik heb geen tijd om dagelijks een nagelbadje te nemen. Geen zin in ook, zo nutteloos.
Met dameshanden reis ik in de trein naar Nederland. Ik pak alles anders vast en probeer de lak niet te beschadigen. Dat is een hele kunst en het lukt me nauwelijks. Ik dacht altijd dat nagellak er wel voor twee weken op zou zitten en er gelijkmatig af zou slijten. Maar na één dag begint het spul al krasjes te vertonen. Hoe dames met acrylnagels en andere kunststukjes op de uiteinden van hun vingers dat doen tijdens het dagelijks leven is mij een compleet raadsel. Laten ze alles doen terwijl ze omzichtig zich aankleden? Mijn handen, vingers en nagels blijken onmisbare werktuigen die niet te koop zijn bij de Gamma, nee echt, Dat zeg ik!
Om m'n moeder wat af te leiden koop ik een mooie kleur, neem remover en een knipper mee naar het ziekenhuis en mijn eigen kleurtjes in de hoop samen wat te kunnen rommelen. Maar ziek is ziek en het komt er niet van. Tijdens wat TV kijken (Shocking als je dat normaal nooit meer doet en ik besef me wel degelijk dat de TV dan wel een kakofonie aan geluiden en een berg onzin mijn oren inspuit, maar dat ik ook achtergronden misloop en een hele grote dosis algemene ontwikkeling.) in gezelschap van pa en poes, lak ik ze met een naturel kleurtje tussen een base- en top laag in. -Nog even en ik klink als echte dame- Uit mijn element, niet met de vingers in de grond tussen hardhout en graniet, bevalt het me wel. Maar het blijft een gedoe ergin te hebben dat laagje lak heel te houden. Het blijft een tijdrovend karwei met een niet zo relevant effect.
Ach, heel af en toe dan, als ik nette nagels heb... Ben ik even stads terwijl ik reclames wegzap en wacht op het volgende TV programma dat 'Lering ende vermeack' verzorgt voor het volk, ik dus.
Acryl nagels en versierinkjes zijn gemaakt van spul dat zo loeihard is, dat je het beton van de muren ermee af kunt bikken, als het ware. Daarom nemen de meeste vrouwen deze dingen, omdat hun eigen nagels erg slap en broos zijn. En omdat het er leuk uitziet natuurlijk. Ikzelf heb dit werk 8 jaar gedaan, en mijn eigen nagels zien er niet uit. Nooit. hahahaha
BeantwoordenVerwijderen