Sophrology

Eén tot twee keer per week rij ik naar het Centre Bien Etre voor een 90 minuten yoga wat me nu makkelijk af gaat. Ik ken de woorden en bewegingen en ben inmiddels gewend aan de stem van Daniël die yoga rationeel benadert en het dus heel aards brengt. Ik ken de vaste groep dames en zij mij. Er wordt steeds vriendelijker gedaan en ik word meer betrokken bij het geheel. Ik durf me ook wat meer te laten zien, neem het initiatief om de schuifpui open te zetten als het benauwd is binnen of maak een priet-praatje voor en na de ontspannende inspanning. Ik ga zelfs naar binnen als ik te laat kom, wat ik vroeger nooit gedaan zou hebben. Het wordt makkelijk en Nadine heeft dit haarfijn aangevoeld en pusht me om een stapje verder te gaan, ze raadt me 'Sophrology' aan. Het woord alleen al, veel te technisch, spiritueel en ik kan me in het nederlands bij deze term al niets voorstellen.
Ze mailt me sites in het frans waar het uitgelegd wordt, maar na het vertalen via google blijft er niets zinnigs van over.
Ach, baat het niet dan schaadt het niet, dus trok ik gister weer eens de stoute schoenen aan en rij naar het centrum. Volgens hun program op internet begint het om half 5, maar die informatie -die er net een dikke week opstaat- klopt niet, het start pas om half 6. Pfff, dan maar eerst boodschappen doen en de dakdekker gaan betalen. Ruim voor aanvang stap ik weer binnen en neem plaats in het zitje voor de receptie met zicht op de entree en het trappenhuis. Nu kom ik zeker niet te laat, want ik zie de mensen dan naar boven lopen. Alleen het meisje achter de receptie doet vermoeden dat het centrum toch echt geopend is, het zwembad achter me is leeg, het is doodstil en hoor het tikken van de klok die achter de balie hangt en er komt niemand binnen of de trap af. Acht minuutjes voor half 6 fluistert ze me toe dat ze denkt dat ze al begonnen zijn. Typisch frans platteland, dat loopt dan zo rommelig allemaal en met de extra handicap dat ik te laat kom in een nieuwe groep met een nieuwe activiteit, ga ik toch de trap maar op naar de grote zaal.
Enigszins gegeneerd stap ik binnen en leg mijn matje tussen de 4 andere dames. Daniël kijkt verbaasd en vraagt of ik dit wel kan volgen, maar eens moet de eerste keer zijn en ik zeg dat ik het ga proberen. Ik praat nooit zoveel, dus er zijn maar weinig mensen die in kunnen schatten wat ik nu eigenlijk al begrijp van het frans en wat niet. De goede luisteraar zal het aan mijn reacties zien en horen, maar soms heb ik mijn dag niet.
Sofrologie -in het nederlands hetzelfde woord met alleen een andere spelling- kan het volgende met de mens doen;
* meer zelfvertrouwen krijgen, autonomie stimuleren.
* gevoel van welbehagen, van innerlijke rust en evenwicht.
* leren omgaan met stress in het algemeen, opgejaagd gevoel.
* angst, faalangst en paniekaanvallen.
* fobieën: bijv. voor de tandarts, de lift, vliegtuigen en straatvrees.
* voor ieder die last heeft van somberheid, neerslachtigheid (bij zware depressiviteit altijd eerst contact opnemen met eigen huisarts!).
* verhelpen van concentratieproblemen en geheugenverlies.
* slaapproblemen.
* beheren van eigen energie.
* gewichtsproblemen.
* creativiteit bevorderen
(http://www.eurekacoaching.nl/methodes/sofrologie.html)
Daniël benadert de sofrologie vanuit pure visualisatie, hij doet een beroep op onze concentraie. Ondanks dat ik dus een uur op mijn rug lig met gesloten ogen, is het heel zwaar en inspannend. Zeker omdat het 'nieuw jargon' is, een dame naast me luidruchtig ligt te snurken en er een techneut bezig is met bedrading, maar ook met een boormachine. De dame in kwestie krijgt een luchtige reprimande na afloop en ze verontschuldigt zich vandaag nog bij mij persoonlijk, als we elkaar op de markt tegen het lijf lopen.
Het is een uur lang me bewust proberen te maken van links in mij en rechts, van zomer- en winterlandschappen, van harmonieuze klassieke muziek en moderne jazz, van bitterzoet tegenover citroenzuur. Verplaatsing van de twee contrasten naar boven en onder -in mij-, van links naar rechts, diagonaal en weer terug.
Pittig, en na afloop kan ik de leraar zeggen dat het heel goed is gegaan en ik de kracht ervan al begrijp. Ik heb een heuse conversatie met drie dames na afloop en voel me relaxed en ok. Dat is even wennen, maar ik ben helemaal overtuigd van de techniek en opgetogen rij ik naar huis.
Vannacht droom ik, van een essentieel stukje in mij dat ik graag uit wil werken om toe te komen aan een betere innerlijke balans, minder 'peunuveu' zijn, voor het hebben van meer zelfvertrouwen en die energie-huishouding in mij die best wat evenwichtiger mag. Ik word bijna wakker en prent me in de droom niet te vergeten, wat nog lukt ook.
Deze donderdag blijft het uurtje sofrologie nawerken in samenwerking met die duidelijke droom waar het er zo dik bovenop ligt dat ik wat aan mezelf heb gewerkt gisteren, dat ik besluit zovaak ik kan naar sofrologie te gaan. Ze mogen dan met heel veel dingen hier erg achter lopen, het is allemaal een beetje ouderwets in deze streek, maar dat er zoiets geboden wordt lijkt haast speciaal voor mij te zijn gedaan.
Weer een stapje verder, daar wordt dit mens echt blij van!