Picknick

Wij zijn gaan picknicken, daar waar ik de vorige keer met Nadine misgreep bij lege frambozenstruikjes omdat we een maand te vroeg waren. De avond is nog steeds snikheet, maar in het gat van deze waterval trekken we beide toch een fleecetrui aan. We rijden na het eten door waar we de vorige keer gestopt zijn, soms is dat wijs als je met een gewoon busje rijdt in plaats van een 4x4. De struikjes hebben nog steeds geen roodroze framboosjes, maar het pad steigt en blijft stijgen langs knoestige beuken met gevlekte stammen vol kronkels, vergroeiingen, babyboompjes die aan de ouder zijn vastgekleeft, vlieren en moerasspirea. Het is weer een lust voor onze ogen. De avondlucht is nog te fel, het blauw verbleekt en de heuvelruggen kaal met enkel een schuur of één boom in de verte. Wat wonen we toch in een schitterend gebied.
We nemen ter afscheid van deze picknick op de terugweg nog één pad door de weilanden, omzoomd met oude hekken, verweerde grove muurtjes begroeid met alles dat maar weinig wortels nodig heeft en ik stuit toch op één kleine spriet met rijpe wilde framboosjes.
De grootste stier die we ooit zagen staat wat achteraf langs een hekwerk aan de rand van zijn wei met dames. Hij vindt er niks aan, die fotografe en of ik even die vliegen op zijn rug weg wil jagen. Nee meneer stier, ik kijk wel uit.