'Van ons eigen'

Voor de grap kocht ik drie tabacsplanten. Ik weet wel dat ze decoratief zijn. Dus in de moestuin met die nog kleine dingen, beetje wateren af en toe en ze schoten de lucht in. Afgelopen weken staan de meterhoge planten in bloei met hele ranke maagdelijk witte trompetbloemen. Stijf van de luis, dus dat is mooi meegenomen, want dan laten die de kool tenminste met rust. Ik zoek op het internet of er nog meer mee gedaan kan worden en zo ja, hoe dan, maar geen succes. Gisteren liep ik weer langs de planten, ze zijn hoger dan breed en die bladeren zouden toch puur tabac moeten zijn? Dus pluk ik de onderste ervan af, die liggen verdroogd op de grond en terwijl ik naar boven loop verkruimel ik ze in mijn handen. Het ziet eruit als erg droge bladtabac, dus doe ik mijn best er een sjaggie van te draaien en steek dit experiment in de brand. Het geeft een zachte tabakssmaak, heel zacht, alleen wat scherp doordat het zo droog is. Maar wel leuk natuurlijk, beetje tabac van eigen land.Dus oogst ik vandaag een 2e test en hang de enorme bladeren in de secadou te drogen en knip ik de bijna uitgebloeide top met bloemen eruit. Wie weet is dit de oplossing. We halen al geen goedkope tabac meer in België... Zou dit het begin van het einde betekenen??
Marc oogst snijboontjes, ze zijn heel klein dit jaar, maar dik en zeer smaakvol. Om de twee dagen toch wel een dure kilo die we hier zomaar van de planten plukken, genereus!! We eten er smakelijk van en ik blancheer me een ongeluk, want ook de haricots zijn al goed. De afwas groeit gestaag, maar maak eerst mayonaise, de pot is weer leeg en na het afwassen is het tijd voor ondersteuning en een meedenkend hoofd.
Marc gaat verder met de trap. De elektra is gedaan, gaten in de muur netjes dichtgemaakt met cement en nu dan de paal, wat een lang project is. Er moet een stukje uit ter hoogte van de vloer zodat de paal in de draagbalk past en in de vloer. De treden komen er ook in met aan de andere kant de muren ter steun. Maar hoe maak je een vierkante uitsparing in een kronkelende niet echt ronde paal?? Mijn schat is in staat zichzelf in te metselen, zich met de auto in te sluiten tijdens het plaatsen van een hekwerk of een trapgat te maken voor de franse kabouters... Dus denk ik mee en komen we samen tot de oplossing; gewoon gaan zagen, met de hand. Later beitelt hij het gat schoon en schaaft het wat bij terwijl ik de paal vasthoud en draai indien nodig.
Ons rommelen blijft veel plezier en voldoening geven. Ook wel eens veel gescheld en getier, maar dan lijkt het altijd aan de timing te liggen en niet aan het rommelen zelf. Van ons eigen, helemaal van ons! Waar bloed, zweet en tranen ook al niet toe kunnen leiden.