Een moeilijke week waarin ik onderuit ga wat mijn bevattingsvermogen betreft. Het 'ook eens één keer vragen om hulp' na twee jaar alles zelf doen, heeft een verrassende uitkomst. Mensen die het altijd aanboden kunnen nu opeens niet of laten je vallen. Mensen die amper tijd hebben of de mogelijkheden, mensen die ik niet eens persoonlijk ken, bieden juist hulp aan. Ongelukken die serieus letsel tot gevolg hebben wat ons raakt, ook al blijven we zelf gezond. -Op die spiergroep in mijn rug na die me gisteren zo te pakken had, dat ik nu nog krom zit en loop na een pijnlijke slapeloze nacht en een middelvinger die zegt iets van artritus te hebben om aan te geven dat ik hem te weinig omhoog steek en teveel naar me toe trek.-
De dorpsfeesten vangen aan en ik heb geen tijd er naar toe te gaan of mee te genieten en te doen. Ik vrees voor de slakkenrace 2011 in het kasteeldorpje. Toch zal ik kijken of ik Gregoire kan sjarteren, hij nam het vorig jaar ook van me over en de opbrengsten zijn voor het dorp zelf. Misschien kan het zo.
Marc heeft hier een bus gehuurd en zal de laatste week van april dus weer naar Nederland moeten om zaken te regelen.
Ik blijf lekker thuis in deze mooie rijke weelde en laad me zo op om hem op afstand te ondersteunen en J&D een warm welkom te bieden. Ook zij willen graag gebruik maken van onze 0-sterren camping en dat doet ons deugd!
We genieten van de kippen al scharrelend op het terrein, schudden ons hoofd bij een hond die er niks van snapt dat zij de kipjes boven de moestuin moet houden en weten nu al weinig raad met drie eieren per dag.
Ik start het weekend met een week-kater en weet zeker dat die vanavond na ons uitje wel weg zal zijn met medewerking van ontzettend lieve berichtjes die binnen mochten stromen afgelopen dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten