Gisteren was een koele dag met zelfs wat mottige neerslag. Vandaag is die hete zon er weer, het warmste begin van april sinds 30 jaar in deze regio met in de schaduw temperaturen van 30 graden. Nog even en we moeten alweer met gieters in de weer in de moestuin.
Die er wel ontzettend mooi uitziet na 2.5 jaar rooien, hakken, wortels trekken, stenen leggen, trapjes maken, zweet en zwoegen.
Gisteren liep het bus/vrachtwagen regelen weer de mist in. Marc belt deze ochtend voor de zoveelste keer en wordt via via een medewerkster van zijn uitdragerij afgehouden en krijgt uiteindelijk een verbroken verbinding als dank voor alle moeite. Ook Harry beloofde van alles en 'kan' niets nakomen.
Puntje bij paaltje hebben we geen bus of vrachtwagentje om het huis in NL verhuur klaar te maken, hebben we nog geen één 1-persoonsbed geregeld, geen huisoppas voor een goede week, geen mogelijkheden om samen af te ronden in Nederland en een hoop last-minute stress met niets of niemand om op te kunnen bouwen wat vervoer van ons of spullen betreft. Uitermate triest, we zijn boos, teleurgesteld en begrijpen dit maar gedeeltelijk.
Maar.....
We hebben spinazie van eigen land voor het middagmaal, 3 eitjes per dag, tevreden soezende poezen, een inmiddels gezonde blije hond, elkaar, een weer zonovergoten stuk land, vrijheid, rust, gezondheid, veel liefde, zeer schoon en overvloedig bronwater, joekels van prei op rij en mijn ouders die er alles aan doen om ons te ondersteunen hoe ze ook maar kunnen tussen hun eigen werk en vele bedrijvigheden door. Het nog ongerepte bospad wat dieper de gorges in loopt en ons stalpad zijn mooier dan ooit, de hellingen zijn in één week van kaal tot fris oogverblindend groen. Voor Marc vallen puzzelstukjes in elkaar, wat hem blij maakt ondanks alles; heeft hij het toch goed aangevoeld.
Dus we zouden best willen klagen, willen jammeren en drammen, we willen best ruzie maken met elkaar om de geldproblemen of de onmacht en het onrecht dat ons -en wie niet- geschied. Maar potverdrie, de realiteit is in een aparte zwart-wit balans; extreem veel + en extreem veel - ..... Maar wel BALANS!
Ennnn Johnny komt met zijn vriendin eind deze maand langs, in zijn nieuwe Landrover Defender. Ik heb hem verliefd gemaakt op deze stoere alles-kunners op wielen. Het is dus mijn schuld dat hij er drie heeft.... Dit met een knipoog, want we zijn dikke maatjes. Ze hebben erg uitgekeken naar hun lange inrijrit in zijn nieuwe groene Laro 130. Naar het zien van dit plekje, het ontdekken van alle mogelijkheden hier en het bijkletsen. Hij probeert zelfs nog 4 te betalen Mud-banden te regelen voor de rode Laro, waarvan 1 band alweer een dikke scheur heeft aan de zijkant en de keuring niet zal overleven. Samen met de komende slakkenrace 2011 in het kasteeldorpje wordt het dus ook een vreugdevol en leuke maand na al deze tegenslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten