woensdag 13 april 2011
tis eens even op
En toch voel ik ze al heel de avond prikken, de halve dag al. Ook al krijg ik van m'n vader een tip voor een verhuurbedrijf van busjes dat enigszins betaalbaar is en dat m'n lief met beide handen aangrijpt. Die tranen moeten er blijkbaar toch echt uit. Ik ben even op, zit er doorheen. Marc kan hier niks mee, die is boos en onmachtig naar bed. Ik zucht en huil.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lijkt me een heel logische reactie, hoor.
BeantwoordenVerwijderenAls de emotie wat gezakt is, komt het wel weer goed. Ik volg je blog bijna dagelijks en duim, dat het met de verhuur van jullie huis in Nederland goed zal gaan.
Hartelijke groet,
Corry
Kom op meis, laat maar even komen die tranen, morgen weer een nieuwe ronde, nieuwe kansen.
BeantwoordenVerwijderenTis even niet anders, maar je kan het aan. Ik weet t zeker.
dikke kus, mizzel