Ik ben het echt zat om hier alleen te zitten. Het is opeens genoeg en gedaan met het vakantiegevoel. Met energie voor Tien sta ik vroeg naast m'n bed met een lange lijst tussen m'n oren.
Natuurlijk de voorbereidingen voor het 1-mei feest; de slakkenrace en het verzinnen van de prijsjes voor winnende slakken, uitpoten van voorgekiemde plantjes in de moestuin en inzaaien van sperciebonen, het wederom ontteken van Cros -arm dier, weer een stuk of 20 ondanks de Frontline!- , eten verzinnen voor mezelf, boodschapje halen, restje was opruimen enzovoorts.
Tijdens het op een rijtje krijgen van al deze dingen gaat de telefoon; Marc! Die is gisteren al vertrokken in een overvol busje, veel te zwaar beladen, maar zal al over een uur of vijf thuis zijn. Ik ben zo blij dat de komende uurtjes om zullen vliegen en we vanavond de tijd hebben de bus leeg te ruimen en even te relaxen.
De 0-sterren camping is in orde en in geval van nood de logeerkamer ook voor onze vrienden. Het huis ga ik volzetten met alle vazen en potten die ik vinden kan met bloeiende acacia-takken waarvan nu het insectenkoor op volle sterkte is.
Het weer is nog steeds goed ondanks de verontrustende voorspellingen.
Ik moet nog even lachen als ik naar mijn kladblok kijk dat naast m'n toetsenbord ligt met een franse naam en een mobiel nummer erop gekrabbeld.
Ik ontving gisteren begin van de avond een telefoontje van een dame die vroeg of ik 14 koeien had gezien. Dat zijn toch de leuke dingen die je hier mee kunt maken.
Net als de twee weggelopen ezeltjes die toch niet van onze buren waren, maar van een inwoner van één van de dorpjes op het plateau. Haar broers koeien waren de hort op, lekker aan de wandel, de vrijheid tegemoed. Ik pak de auto om het hele bospad af te rijden op zoek naar een spoor van koeievlaaien en onthoofde kruiden en bloemen. Ik neem mijn fototoestel mee en gekleurde touwtjes, want stel dat ik ze aantref, zal ik toch proberen de kudde klem te zetten tussen draad en dit tafereel vast te leggen op de tegenwoordig niet meer zo gevoelige plaat. Maar ik hoef haar broer niet terug te bellen, want er is geen spoor te vinden en ik leeg de brievenbus die inmiddels vol ligt met reclamefolders, aanmaakpapier voor de schouw en kachel.
Ik kijk erg uit naar een gevuld huis, het vertrouwde levensritme van M&M en het bruisende franse plattelandsleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten