Zo groen het hier beneden is, zo wit is het boven.
We gaan naar de déchèterie en daarna door naar de markt.
We zien het gelijk zodra we de scherpe bocht door komen net na het kasteeldorpje; besneeuwde bergtoppen. Op het plateau is inderdaad alles wit. Op de velden nog wat jonge mais-scheuten en wat gras dat door de sneeuw piekt en de net groene bomen hangen zwaar door. Het dooit al, maar het maakt het contrast er niet minder om. De bloesem zal er niet ongeschonden uitkomen, dus een schrale oogst dit jaar. Men loopt als vanouds in winterkleer door de soms enkeldiepe plassen. Guur en nat wat Marc goed voelt als hij een dot geklonterde sneeuwvlokken op z'n pasgeknipte hoofd krijgt als hij staat te wachten tot ik m'n groente heb.
Het is een onvoorstelbaar plaatje en het praatje van de week.
Ik bid voor mijn net gekiemde plantjes in de moestuin. Dan wel geen sneeuw bij ons, maar die 3 graden zijn nou niet echt bevorderlijk voor al die groente-kiemen.
Bijna aan het einde van het bospad komen we Castel tegen die afwachtend met de kop schuin staat te wachten op onze reactie. Al iets minder bang voor een afstraffing...
We sturen haar naar huis en ze gaat....
Weer thuis zie ik een mailtje van J&D. Over het weer uiteraard, maar meer over Castelledier... "We hebben zeker nog nooit een teefje gehad?" Ehm, nee. Ik nog nooit een hond en eerlijk gezegd, ik heb niet zoveel gevoel voor honden, ben een echt kattemens. Ze stellen dat Castel al 2 keer zwanger is nu.... Oops!!
Wat te doen als dit echt zo is? Waarschijnlijk moet Castel weg, want en niet waken en zwanger en geen geld om haar te laten steriliseren is vermoedelijk de druppel voor ons twee. Ze is ontzettend lief, leuk en op een grappige manier ontdeugend en zou een superhond zijn voor een gezin met kleine kinderen. Ze is pas 3 en heel gezond, maar ze blaft niet, ze waakt niet en snapt niets van aan een lijn lopen in bebouwd gebied. Ze denkt ook dat auto's wel voor haar stoppen.
Ik loop teveel op de zaken vooruit om al een oproep te plaatsen voor dit beestje, om haar een fijner leven te bieden dan hier, waar ze gedomineerd blijft worden door de katten en van ons te weinig aandacht krijgt. Het lijkt mij nog steeds de beste oplossing. Marc hoopt dat ze echt de kuierlatten neemt, maar ze heeft het bij ons te goed en is geregistreerd in deze gemeente....
Met heel koude handen kook ik eten, terwijl Marc verrot hout probeert aan te steken om het begin van de middag te overbruggen.
Vanmiddag ga ik met de kiezen op elkaar het natte bos in op zoek naar dood hout.
Nog een paar dagen ditzelfde weer, dus nog even volhouden!
Na 1700 uur zitten wij er voorlopig warmpjes bij en hebben we besloten de houtkachel nog even wat dagen te branden. Tot het hout weer op is en in de hoop dat de regentijd weer over is. Het is niet enkel de kou, maar meer de nattigheid die het huis ook weer vochtig maakt. Buitenmuren van steen, binnenmuren van steen, isolatie tussen de stenen muren van steen, tegelvloer en een dak van steen. na wat dagen warmte is het wat dagen nog uit te houden. Maar na wat dagen kou niet meer.
Met frisse tegenzin zaag ik alle dode kastanjes die ik zie en waarvan het hout op het stalpad te gooien is. Desnoods in 2 werp-rondes. Het loont de moeite; ik zit daarna met een wijntje in een warm huis.... Relaxed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten