Letterlijk uitmesten

De schuur van het huis van de Australische man moet nog uitgemest. Waarschijnlijk heeft hij geen idee hoe het erbij ligt... of staat. Hij wil het veegschoon notabene, ontdaan van spinnenwebben.... oef!!!
Met een generator voor licht, eten voor de lunch en spullen om koffie te maken vertrekken we deze ochtend vrij vroeg op weg naar deze meerdaagse klus.
Een stookvergunning hebben we en het is nat genoeg om er een flink vuur van te maken.
Ik zie het bijna niet zitten, maar weet dat we samen zoveel aankunnen, dus met goede moed maken we een begin met alles dat brand naar buiten te doen.

Marc steekt vast de berg tuinafval aan die er al lag en zowaar het gaat nog fikken ook. Ik had er een hard hoofd in, in verband met de nattigheid van afgelopen weken.
Zoals altijd vorderen we best snel. 3 Volle autoladingen gaan naar de containers. Ik blijf sjouwen met vies oud hout, vermolmd, verrot en het verpulverd vaak als ik het op probeer te pakken. De grootste boosdoener is en blijft de houtworm.
We sjouwen alles het gras op voor de schuur en sorteren het daar. Sommige gekke dingetjes die gewoon leuk zijn of nog bruikbaar (weckpotten) leggen we apart. Marc is gek op oude troep en ik trek wel 10 keer mijn wenkbrouwen op met de gedachte "wat moet ie daar nou mee??". Vooral het oude verroeste ijzerwerk dat hij in de oude diesel laat weken om het roest er af te krijgen... Maar ach, tis ook zijn feestje.
Eind van de middag gaat Marc voor de laatste keer deze dag lossen. Ik maai het gras en het ziet er weer supernetjes uit.
De 5 schapen vreten een hoop, daar staan we verbaasd naar te kijken. Ze benaderen het vuur zo dicht, dat we bijna bang zijn dat die beestjes vuurvreters zijn... Maar het blijkt enkel nieuwsgierigheid.

Precies als we klaar zijn en nog naar de smeulende kooltjes staan te kijken (het moet om 1500 uur uit zijn van de brandweer) begint het te regenen. En niet zo zuinig ook! Wat een perfecte planning.

Terwijl Marc lost, ga ik proberen de bovenste verdieping van de schuur aan te vegen. Ik had beter een stofkapje op kunnen zetten, het moet erg ongezond zijn... Door een spleet in het dak schijnt nog even de zon naar binnen en speelt met de dwarrelende stofdeeltjes. Het is een prachtig gezicht en ik haast me naar beneden om m'n fototoestel te halen. Misschien kan ik dit spel van licht en stof wel vastleggen.
Toch levert het een hoop aparte plaatjes op...
De dikke laag stro in de schuren is vastgeplakt op de dikke laag mest. Hoe we dit weg moeten halen is ons een raadsel. Misschien moeten we maar accepteren dat de laag mest wel meevalt en kunnen we het stro kwijt in de ruiven aan de wanden... We zijn ook weer heel dankbaar voor het stookhout dat er nog ligt in de vorm van oude planken die te ver heen zijn om er timmerhout van te maken. Dat scheelt weer een dagje zagen. Het moet nog wel vervoerd en kleingezaagd worden, maar gegeven paarden kijken we niet in de ... mond.
Thuis eerst douchen... Modderwater stroomt van ons af, mijn haren zijn klitterig droog van het stof en ik krijg er mijn vingers nog niet doorheen.
De werkspullen uitladen en opruimen is voor morgen.

De brievenbus heeft een verrassing voor me; een kaart van R&K, die als eerste de slakkenrace getest hebben tijdens het verregende feest in het dorpje. Is het geen geweldig plaatje; oude dametjes die slakken voeren in het park....