Lekker bezig

We zijn weer lekker aan het rommelen saampjes. Marc staat steeds om half 7 op en gaat na het ontbijt en het koffie drinken met mij tijdens het doornemen van de nachtelijke bedrijvigheid op SL, aan de slag. Ik werk altijd 2 uurtjes in duster achter de pc. Ben geen held 's ochtends en hoop het nooit te worden. Maar weer zie ik zonnenstralen buiten deze morgen en die dwingen me in de kleren. Met weer een zwak gevoel in m'n lijf struin ik achter de schuur op zoek naar een irrelevant klusje... Er is zoveel te doen en dat slaat me een beetje lam. Lijfelijk voel ik me ook al niet jedat sinds maandag... Maar echt een duidelijke klacht is het niet.
Marc schrikt van het geluid van dode takken die ik van het paadje op de helling gooi. Hij is grond en stenen aan het scheppen achter de schuur om het gat achter de nieuwe secadou-muur op te vullen. Het speelgoedhoekje van Castel. Ze ruimt zelf haar kamer op. Haar bed opmaken gebeurt door het in de war schoppen van de 3 dekens.
Haar huis; de Secadou
Samen regelen we 15 kruiwagens wat nog geen vijfde is van wat die ruimte achter de secadou nodig heeft.
Castel's huisje wordt zo wel steeds luxer. Eerst had ze als eerste een droog dicht gerenoveerd dak. Nu een perfecte afwatering en er komt nog een beschermende muur bij! De katten een nieuw toilet, wat willen ze nog meer. Castel vreet ontzettend veel. Wel 2x zoveel als normaal. Ook voelen we dat ze wat 'compacter' wordt.... Langzaam wennen we aan deze realiteit.
Ik ruim tegen de middag nog wat hout weg, zaag het klein en leg het in de kruiwagen.... voor vanavond als de schemer die koude bries naar binnen waait.
Na het eten krijg ik mezelf niet eens aan de afwas en weet maar één ding dat ik accuut wil; naar bed.
Verbaasd kijkt Marc me na als ik de trap op loop, dit is niks voor mij.
Terwijl een heftige droom me bezig houdt, maakt hij me wakker. Het duurt wel even voor ik echt kan zeggen dat ik wakker ben. M'n makker bouwt gestaag verder aan de muur en ik bedenk wat ik wil gaan doen om me wakker te maken. Maaien maar. Bij het bankje langs het bospad en de berm ervan tot aan onze oprit.
Het is geweldig weer met zon, een fris windje en steeds wat wolkenbanken. Zo mag het de rest van het seizoen blijven. Wat niet gebeurt, dat weten we.
We bekijken de toestand van het chateau, dat tegen een helling aangebouwd is. Rondom op de voorkant van het gebouw na, zijn de muren verdwenen in de helling zonder een afwatering. Dus het is altijd nat binnen. De buitenmuren zijn niet gestuct en binnen is het geheel niet afgewerkt. Als ik Marc laat zien hoe ik het gedacht had te gaan doen buigt hij zich voorover om om het hoekje van het lauzendak te kijken. Een enorm lange dikke antraciet grijze couleuvre (slang) met een lichtgele buik kijkt hem verstoord aan met die typische slangenogen... Waanzinnig mooi zijn ze. Ik hoop er ooit nog eens 1 mooi in de lens te krijgen... Langzaam maar met vaste koers glijdt de slang onder het dak.
We dragen ook de 8 meter eiken balk naar de bovenschuur. Wat zijn wij sterk samen!!
We vegen het zaagsel op en bergen alle spullen op. We 'wandelen' de zware bouwstenen onder de grote buxusstruik. Ze liggen me in de weg en het is zo'n rommeltje. Het lijkt wel of ik nesteldrang heb in plaats van Castel??
Marc heeft natuurlijk allang een nieuwe eik gezaagd die nog ver onder de broodoven op de helling ligt. We proberen er samen beweging in te krijgen... Niks hoor, veels te zwaar. Het is nog een (verse) boom en geen nette balk...
Terwijl ik m'n kettingzaagje schoonmaak, gaat hij de kromming van de eik zagen en hij rolt en schuift hem verder de helling af, het stalpad op.
Samen halen we hem op, met een zware ketting (de enige die we nog hebben) maken we de stam vast aan de trekhaak. Met spanbanden tillen we hem over de plantenbakken weer op de balksteunen die Marc gemaakt heeft van een stuk populier.Vervanging voor de ruim 8 meter lange balk die af is.
Ik voel me erg moe de laatste dagen, futloos met toch zoveel zin om er flink tegenaan te gaan nu het droog is. Raar!
Eind van de middag ga ik het terrein op. Ik wil wat foto's maken. Waarvan weet ik niet. De werkzaamheden van afgelopen tijd misschien.
Dit is nou ons 'rommelen', waar we ons beiden zo in kunnen verliezen. Wat we zo missen als we voor anderen werken of één van ons elders bezig is. Dit samen ons ding doen en er steeds voor elkaar kunnen zijn.
Het dagelijkse rondje moestuin is vertederend. Cros verblijft er vaak hele dagen en als dan één van ons er toevallig loopt worden we met luid Cros-gemiauw begroet. Hij kruipt in je, tegen je aan. Dwingt kopjes af, spint onophoudelijk en wijkt dan niet van je zijde.Met petflessen in 2 stukken bescherm ik de broccoli en koolplantjes tegen slakken. De scherpe rand is vervelend voor ze. Ook andere insecten vinden dit een vervelend obstakel, ideaal. In Frankrijk is er geen statiegeld op deze flessen. Ze worden dan wel gerecycled, maar toch.
Deze aardbei heeft nog flink wat zon nodig. Marc heeft al een rood bosaardbeitje gezien, lekker!!!
Ik ga er dit keer bij zitten (bij de aanhankelijke Knorrekop) en af en toe kruipt Cros van schoot om een grassprietje te eten of met grote ogen te gaan kijken naar een geluidje. Wat een heerlijk beest is dit toch!

Joppie staat zo mooi bij alle kleuren hier; het lavendel van de luiken en deuren, het graniet en mos. Maar het groen waarin hij graag een tukkie doet 's middags...