Geen gepaneerde vis te krijgen vandaag en terwijl ik op mijn beurt sta te wachten bij de groentenkraam, kijk ik weer naar de forellenman die niet lang zonder klandizie staat. Hij heeft één van de mooiste stekjes op het plein naast de muur waar je een wijds uitzicht hebt op de omgeving. Ik krijg zowaar zin om forellen te kopen. Ik denk terug aan de smaak van eigen gevangen en gerookte forel met een uitgebreide salade erbij en rijst. Een rosé heb ik ook nog koel liggen... Toch maar doen dan. Vorig jaar durfde ik zo'n boodschap nog niet aan, het voelde nog te vreemd, te frans. Nu maakt het me niet meer uit, ik doe gewoon mijn boodschappen. Dus stap ik op de man af en vraag er 1 voor 2 personen. Verontwaardigd kijkt hij me schuin aan. "Une?????" Ze zijn bij nader inzien wel erg klein voor 2, dus koop ik er 2. Vijf euro maar voor verse forelletjes! En dat terwijl ik altijd heb gegruwd van forel. Ooit als kind heb ik eens forel mogen eten in een frans restaurant. De vies uitziende vis, die ik ook vond stinken had doffe enge donkerblauwe ogen die uit hun kassen puilden. Dus nooit heb ik sindsdien meer forel gegeten. Tot Marc vorig jaar een hele grote wist te vangen en we het nut van de visroker ontdekten.
Op de terugweg maak ik uitgebreid een praatje met de landmeters. Ik ontdek weer dat de vooroordelen die Fransen van Nederlanders hebben nog steeds van kracht zijn en wat ons betreft weet ik ze bij deze twee man te ontkrachten. Blij ga ik naar huis.
Uit z'n hum als ik vertel over de werkzaamheden aan het bospad, splits ik hem de 2 forellen in zijn maag met de opdracht ze schoon te maken. Terwijl hij dit doet en de katten van de restjes ziet smullen ontdooit hij met het vooruitzicht op vers gerookte forel. De salade is een feest om naar te kijken en de tafel ziet er weer uit zoals normaal rond deze tijd. Toch is het een feestelijke maaltijd.
We doen weer een kruiwagentje of 16, grond voor achter de nieuwe muur. Verder heeft Marc de noordkant van het schuurdak opengemaakt aan de binnenkant. Misschien is wel 1/5e van het dak volledig weggerot. Dit is echt iets om advies over te vragen, dit is zo ver heen en te complex voor Marc om zelf te repareren.
Na het eten wil ik Castel even lekker laten zwemmen. Marc wil eigenlijk niet mee, maar toch weer wel... Typisch manman.
In de stilte genieten we op de uitstekende rots van Castel en haar capriolen. Niets mag het wateroppervlak verstoren, dus alles wat wij erin gooien haalt ze er luid piep-blaffend uit. Ze rolt zich droog in de bodembedekking, jong kattekruid, wilde munt en tamme kamille.
We maken plannen om snel weer een broodbak-dag in te lassen, maar stuiten weer op een probleem.
We zijn namelijk nooit echt helemaal content over de broden. Ze zijn én vaak te compact, te zwaar. En te (snel) droog. Dit kan veel oorzaken hebben en misschien wel een combinatie van allen. Ik heb erg veel gelezen, gegoogled en geoefend. Maar helemaal sluitend krijg ik alle informatie niet. Met vaste waarden lukt het me prima (instelbare temperatuur voor het rijzen en bakken en hoeveelheden deeg die ik nog 'vast kan pakken' in plaats van de meer dan 14 kilo die we hier voor 50 broden maken in een op brem gestookte broodoven.) Het wordt dus kibbelen.... Marc drukt zich ongelukkig uit en ik voel me weer ondergesneeuwd. Maar waar we uiteindelijk op uit komen is dat we een tochtvrije warme ruimte nodig hebben voor de 2e rijzing van het deeg, als de broodjes in vorm op een bakpapiertje liggen... Dit komt eruit als ik met een pruillip naar de douche loop en hij me naloopt om me met kleer en al onder de inmiddels warme stralen te zetten. Nog napruttelend kleed ik me onder de douche uit en leg de doorweekte hopper naast de douchebak. Ik geef ze aan hem, om ze op te hangen en lachend gaat hij 'was doen' en ik was mezelf.
En verder ben ik al mijn brooddoeken nog steeds kwijt. Vorig jaar na de laatste keer broodbakken heb ik ze uitgewassen en bij elkaar opgevouwen ergens bewaard... Maar waar????? Ik zoek al een maand of 3 naar de tas met de doeken. Ik heb alle 'muisvrije' ruimtes doorzocht, maar de tas met doeken is nergens te bekennen.
We bomen nog lang door over het broodbak-probleem.
's Avonds doen we weinig meer dan 2 afleveringen van StarTrek kijken... Ach, tis even ontspannen, mag wel dagelijks. Ik verwen mezelf maar weer een beetje. Ben weer een aantal dagen te vroeg ongesteld geworden. Vandaar dat mijn lijf zich al niet lekker voelde, maar het is toch anders als de afgelopen 20 jaar. Even alert blijven dus.
De parasieten zijn weer terug. Deze bloemen blijken te parasiteren op de wortels van de bremstruik. Waar ik ze vond staat geen brem....?
Ziet er heerlijk uit!!! En wat een mooi servies 10....
BeantwoordenVerwijderenEet smakelijk, hihi
Mar10e