bijtanken

Nummer 5; katertje Zen

Maar 1 weekje vakantie, einde april, soort verjaardagscadeau, en bij thuiskomst is de bloemenzee nog groter, het groen nog feller en nu ook de hellingen tot aan het plateau groen. Het is snel gegaan, in die ene week. (Een Roadtrip van 6 dagen.)

Echt opladen op alle fronten, inhalen en genieten. Alleen jammer dat mijn weerstand dan breekt en ik ziek thuis kwam. Het leek een koudje te zijn, het is een griepje gebleken. Natuurlijk al bijna over, maar toch lijkt dat opladen en bijtanken nu teniet gedaan.

Komt natuurlijk door te veel wijn en whiskey, veel te korte nachten en een overdosis aan indrukken.

En wat was het excuus? Een katje halen ten noorden van Clermont-Ferrand, onderweg wat vrienden aandoen, genieten van toeren door Frankrijk en een vriend helpen een auto op te halen aan de Cote d'Azur. 

Thuis zijn is weer terug het vertrouwde ritme in. Door prima voorbereiding geen achterstallig werk, maar wel extra klussen als het schoon maken van de Blauwe en het zaaischema weer oppakken in de moestuin.

Ook was er weer eens een lauze van het woonhuis af en begon het direct te lekken bij een bui, wat bruine strepen op de muur binnen achterlaat. Et voila, een verfklus erbij. Nu de verf nog, komt tijd komt raad. Wat post door te nemen en mensen bedanken voor hun felicitaties en andere attenties.

Auto ophalen

Nog flink snotterend nam ik vandaag de tijd de ezels te borstelen, voor zover ze willen. Sarko is het soms snel zat en Ollie wil wel eventjes, net genoeg voor zijn kop. Sarko had een tranend oog, de vliegjes zijn in grote getale aanwezig. Hij is het wel gewend, weet dat het nog erger wordt en ik daarom de poep ruim en we het pad naar de stal droog houden met watergeulen. Varkens maken graag een badje waar ze maar kunnen en water te over op dit terrein. Op deze zoete lentedagen met wat wind en de zon staan de ezels te soezen bij het hek en de varkens liggen altijd wat te dutten tegen de houtmuur aan, met de middagzon op de kont natuurlijk. Neus koel houden, heel belangrijk. Sarko zit echt verlegen om een innige kroel. Dat kan goed kloppen. Als ik weg ben missen ze me. Hij kruipt dan met de kop laag tegen me aan, al zit ik op mijn hurken, dan raakt zijn neus bijna de grond. Er zit een haar in zijn oog, vandaar dat hij traant. Hoe zou een ezel voorzichtig een haar uit zijn oog moeten krijgen? Hij blijft lang heel kroelerig, briest niet, maar ronkt als een kat. Ook de katten laten zich minder zien als ik wat dagen weg ben. Sooty wordt de panter van het bamboe bos en heeft het jachtterrein van Cros overgenomen; de moestuin. De voormalige prooi die nu jaagt. DQ posteert zichzelf op deklappen in een krat in het zwembad terwijl Merlin normaal gesproken veel bij mij is, ligt hij slaperig op dor blad onder de peer. Op de muur waar het kippenluikje zit. Sinds Cros er niet meer is, is het een tamme boel met verveelde katten. Tijd voor een nieuwe Alpha Male?

Voor zijn buitentraining had Zen een meikever gespot. 

Zen, heet hij voorlopig. Vanaf geboorte vrij geweest op Camping a la ferme La Charviere. Een heerlijk vakantie-oord. Ook om daar als kitten op te groeien tussen broer en zussen en 7 volwassen katten. Zen komt op me af als een fotokopie van Sjakie, onze mislukte siamees met love-attacks. Laat zich heel ontspannen in een kattenmand zetten en gaat gelijk liggen spelen.

Dat er daarna 3 dagen tuffen op zouden volgen, deels in die kleine kooi van plastic, een hond en twee vreemde stemmen, had hem minder ontspannen gemaakt. Ik hoop dat hij niet getraumatiseerd is na zijn grootse avontuur. Voorlopig gedraagt hij zich namelijk uiterst zen. Was al zindelijk, ook als vrije poes keurig op de kattenbak, een teiltje met super-grit en deksel. 

Het is een wijs, dapper en integer diertje dat zijn grenzen goed lijkt te kennen. Bol en rond, maar duidelijk al gewend aan vrij, buiten om te spelen en te ontdekken, binnen is voor de rust en de basis. Daar treft hij enkel Joppie onze nestor. Die moest er even weinig van hebben, maar die ouwe ontdekt dat er nu altijd een kleine pluis van zijn soort rondloopt. Het kirren kan hij misschien niet horen, maar lichaamstaal kan wel 1 zintuig missen. 10 Weken en 25 jaar, bijzonder contrast.

Omdat ik het niet laten kan; die moestuin. Een mooie bijzondere en belangrijke plek voor mij. 

De bandenmuur, het is pas eind april.

Improviseren met klimmateriaal

Clematis die de stammen en takken van de acacia volgt.
Ieder jaar meer plukken roze bekleed, heel apart gezicht.

Biologische radijzen. Geen radijsjes. 

Zo, nu is het tijd om uit te zieken, op te laden en bij te tanken....