Bijstand voor Dummies, Fase 3

Fase 3 in dit vermoeiende traject is het compleet maken van het dossier dat vooraf gaat aan het eventueel! verkrijgen van enige bijstand.

De vorige keer verhaalde ik al over het feit dat ik niet al mijn arbeidsgegevens had ontvangen van de dependance. Soi. Die regelde ik even en stuurde ik met priorité op naar het Pole d'Emploi, kort gezegd het PE. (Ik zal u niet vermoeien met alle afkortingen, maar deze is handig.)

Ik wachtte een week voor het papiertje waarop staat dat mijn kansen op werk nihil zijn.

En nog een week.

Er kwam een rekeningafschrift per post. En een 4-tal verschillende tabakszaden van een bio-dynamisch bedrijf dat ook nog eens snel en kundig levert zonder onzin. Reclamefolders uiteraard. Die dienst doen als vloermat in de Rode. Maar niet het papiertje dat de RSA nodig heeft onze dossiers door te sturen naar de volgende ronde.

Wat mij dan rest is telefoneren. Met nummer 3949.

U kent ze vast wel; die overheidsnummers. Landelijk met natuurlijk een computer in plaats van een mens. Vandaar dat ik geduldig wachtte op post in de hoop dat ik 27 maart duidelijk was geweest, zoals Lief.

Volgende week een week waarin ik niets kan regelen. Ik ben een weekje op pad.

Dus gewacht tot de laatste werkdag met regelen. Huiswerk deed ik altijd op het laatste moment. Nu dus nog steeds. Moed verzamelen, terwijl ik klussen doe alsof ik meer energie heb, te over. Ik schuif het af op de lente.

Deze ochtend regende het dat het goot. Het aroma uit het bos  is vol, het barst van vers groen, bloemen die de regen drink en alsof het woestijnplanten zijn. Het bedwelmt en weer ervaar ik aandrang het uit te stellen, dat bellen met een computer om misschien een mens aan de lijn te krijgen van een overheidsinstantie die wel wil, maar te log is om te kunnen. Perceptie...

Ik type in 3..9..4..9.. en wacht. De computer dankt me voor het bellen. Fijn hoor, jij ook bedankt voor de 11 eurocent die dit per minuut mag kosten. Toets het nummer van uw departement in. Makkelijk, even opwarmen. Toets uw inschrijfnummer in. Ook te doen. Logisch nadenken maakt de laatste letter overbodig, het is geen cijfer. Blond maar het valt ook voor blondines te doen.

Dan volgt het echte werk; luisteren naar een keuzemenu dat mij door kan verbinden met... een volgend keuzemenu... dat weer gevolgd wordt door nog een keuzemenu.

Dan beland ik in de wacht met een kort muziekje. Overbodig te omschrijven hoe die muziekjes klinken.

Vier minuten, zegt de computer. Het worden er tien. A la...

Ja, heus, ik krijg een dame aan de lijn. Een echte, de verbinding is slecht en ik probeer de hoorn in mijn hersenpan te duwen. Maar mijn oor zit in de weg. Stamelend leg ik de geschiedenis uit. Nogmaals mijn inschrijfnummer. Of ik even wil wachten...

Natuurlijk, zo zielsblij ik ben het computerprogram getrotseerd te hebben en de juiste keuzes te maken die mij doen belanden bij een heuse medewerker.

Ik val haar ongegeneerd in de rede, hoe opgelucht ik ben een echt mens te spreken. Maar de vreugde is van korte duur. Ze legt me in rustig en goed gearticuleerd Frans uit waar ik mijn formulier kan vinden. Op mijn espace personelle van het PE. Nog niet bezocht, de inlogcode kreeg ik vorige week per post pas en ik dacht te wachten tot Mijn dossier compleet was. Ik laat het haar drie keer uitleggen, prijs haar geduld en begin me te verontschuldigen voor mijn klungelig Frans. Daarop volgt een compliment. (Zouden medewerkers van een Nederlands arbeidsbureau dat ook doen als ze een buitenlander aan de lijn krijgen met "ik u denk begrijpen, maar u uitleggen nog keer?")

De beloning is het gevoel dat ik gedaan heb dat moest gebeuren om de zaak draaiende te houden.

Volgend traject; zoek je gek op de website van het PE.

Ik open eerst de website. Ga vervolgens op zoek naar de inlog-pagina voor mijn espace personelle. Dat blijkt geen sinecure, maar ik vind toch het goede vakje. Het doet me belanden op een pagina met een uiterlijk als dat van Windows 8. Eén van de gekleurde vakjes bevat een geel ballonnetje met een uitroepteken. Euforie, die van korte duur is. Want ik denk te snel dat daar mijn post in staat met het begeerde formulier. Downloaden, emailen die handel en klaar is ik voor een roadtrip.

Nee dus. 

Ik heb geen CV ingevuld of ge-upload, wat een deceptie!

Terwijl ik sta te koken probeert Lief het formulier te vinden. Dit gaat niet zonder zuchten, steunen en het merde in het Nederlands. Maar na het draaien van de aardappelschijfjes ga ik poolshoogte  nemen en staat er iets dat op een formulier lijkt te schitteren op mijn scherm. Ook een ander formulier met beide onze namen. Downloaden die handel. Het dossier kan voor de Franse bureaucratie niet volledig genoeg. Ze zoeken het maar uit.

Volgende week ben ik toch niet bereikbaar voor commentaar. Even rust.